ଆମ ସଂସ୍କୃତି

 ଭୁଲିଛ ସଂସ୍କୃତି ଆମ ପରମ୍ପରା

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ କରି ନିଜର ,

ଭୁଲିତ ଗଲଣି ଷୋଳଟି ଶୃଙ୍ଗାର

ସେ ସବୁ ହେଲାଣି ପର ।

ନୂଆ ବୋହୂ ପାଦ ରୁଣୁଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ

ଆଉ କାନେ ଶୁଭେନାହିଁ ,

ଗୋଡ଼ର ଝୁଣ୍ଟିଆ କିଏ ପଚାରୁଛି

ପାଦରେ ପାଉଁଜି ନାହିଁ ।

କର୍ଣ୍ଣଫୁଲ କର୍ଣ୍ଣେ ଶୋଭା ପାଉନାହିଁ 

ନାକକୁ ସାଜୁନି ନୋଥ ,

ବାହୁବନ୍ଧ ସତେ ଉଭେଇ ଯାଇଛି

ପିନ୍ଧିଲେ ଲାଗେ ଅସୁସ୍ଥ ।

ଗଳେ ମଣ୍ଡୁନାହିଁ ଗଳାହାର ଆଉ

ସୀମାନ୍ତରେ ନାହିଁ ସିନ୍ଥି ,

ଶଙ୍ଖା, ଚୁଡ଼ି ହାତେ ଶୋଭା ଦିଶୁନାହିଁ

ଲଲାଟେ ନ ଲାଗେ ବିନ୍ଦି ।

କିଏ ପଚାରୁଛି ଗଭାର ଗଜରା

ମୁକୁଳା ପଡ଼ୁଛି କେଶ ,

ନାହିଁ ନାଲି ପାଟ ଅଳତା , ସିନ୍ଦୂର

ଲାଗେ ଭାରି ଅବଶୋଷ ।

ସର୍ବଦା ସମ୍ଭବ ହେଉନାହିଁ ଯଦି

କେବେ ତ ବଞ୍ଚାଅ ସ୍ମୃତି ,

ଆଜିର ରମଣୀ ଆହେ ! ଓଡ଼ିଆଣୀ

ବଜାୟ ରଖ ସଂସ୍କୃତି ।