ଆଲୋକ ଟିକିଏ ଦିଅ

ଜୀବନଯାକ ମୁଁ କୁହୁଡ଼ି ଭିତରେ

ଦିନ ଦେଲି ଯେ ପୁହାଇ

କ୍ଷଣିକ ସୁଖକୁ ଆଵୋରି ବସିଲି

ଚୀର ଆନନ୍ଦ ପାଇଲି ନାହିଁ ।

କରମ ଧରମ ଜାଣିବା ପାଇକି

ବେଳକୁ ଆଦରି ନାହିଁ

ସ୍ଵାର୍ଥର ବୁଜୁଳା ବାନ୍ଦିବା ପାଇକି

ସଦା ବ୍ୟଥିତ ହେଲଇ ।

ନବ ସୁରୁଜ ତ ଭେଦି ତପାରିନି

ମୋ ଜୀବନ ଅନ୍ଧକାର

କ୍ଷୟ ଜଗତରେ ଧାଇଁଧାଇଁ ଦିନ

ଉଣା ହୁଏ ଅବଧିର।

ହୃଦୟ କକ୍ଷରେ ବସିଛ ଠାକୁରେ

ଆଲୋକ ଟିକିଏ ଦିଅ

ତୁମରି ଦର୍ଶନେ ପିଣ୍ଡୁ ପ୍ରାଣ ଯାଉ

ପ୍ରଭୁ ହେ ସଦୟ ହୁଅ।