ଆକାଶ

କେତେ ଉଦାର ତମେ ପ୍ରତିଟି ଋତୁର ମନ ଜାଣି

   ତୁମରି ହସରେ ମନ ହୋଇଯାଏ ଜିଣି

ଚିତ୍ରିତ ତମ ପ୍ରୀତି ଅଗଣାଟି ସ୍ୱପ୍ନେ ବିଭୋରିତ

   ତମ ବ୍ୟାପ୍ତି ଆଗେ ସାରା ବିଶ୍ୱ ସମର୍ପିତ ,

ଦୁଧିଆ ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗାୟିତ, ତମେ କେବେ ଲାଲ୍ ରଙ୍ଗେ

   ସହନଶୀଳତା ଭରା ତମ ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ

ଅପୂର୍ବ ଦୃଶ୍ୟରେ ଛାଇ ହୋଇଯାଅ ତମେ ନିଶିରେ

  କେବେକେବେ ସେ ମେଘ ଢାଙ୍କି ଦିଏ ଈର୍ଷାରେ ,

ଭାବ ଭାବନାର ଗନ୍ତାଘର ହୋଇ ଏ ଆଖିରେ ରହିଛ

   ସବୁଦିନେ ତମେ ଆଦ୍ୟ ଠାରୁ ଅନ୍ତ ଯାଏ,

ସୀମାରେଖା ତମ ଖୋଜିକିଏ ପାରିଛି ଜଗତରେ

   ଦିନ ମାସ ବର୍ଷ ପଛେ ଖାଲି ସରିଥାଏ ,

       

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ତାରା ତୁମରି ବକ୍ଷରେ ଶୋଭା ପାଆନ୍ତି

  ଜଣା ନାହିଁ କାହିଁ କେତେ ଅନାଦି କାଳରୁ,

ବିଛୁରିତ କରି ଆଲୋକର ସେ ଅପୂର୍ବ ସମ୍ଭାର

  ସଜାନ୍ତି ତମକୁ ଦୂର କରି ଅନ୍ଧାଠାରୁ ,

ସେ ବିଜୁଳି ଘଡଘଡି ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସପ୍ତରଙ୍ଗ

   ମନେହୁଏ ତମ ଚିତ୍ରାୟିତ ଚିତ୍ରକଳା,

ମାଟିମଗ୍ନା ହୋଇ ଯେବେ ତମେ ହସିଦିଅ ପ୍ରସନ୍ନେ

   ଜୀବନ ମନେହୁଏ ଯେମିତି ଫଗୁବୋଳା .....।