ଆଜିର ନାରୀ

ବଦଳିଛି ଆଜି   ଦୁନିଆଟା ପରା

ନାରୀ ନର ସମଭାବ

ଅତୀତର ନାରୀ  ଲାଜୁକୁଳି ଲତା

ନଥିଲା ତା ଅନୁଭବ ।

ସମୟ ସାଥୀରେ ତାଳ ଦେଇ ଆଜି

କରୁ ଅଛି ଉପାର୍ଜନ

ସ୍ବଇଛାରେ କରେ  ହିସାବ ନିକାଶ

କିବା ଦାନ ଧର୍ମ ପୂଣ୍ୟ ।

ରାତ୍ରୀ ଚାଦରରେ ଢାଙ୍କି ସୋଇ ବସି

ଗୁଣେ ନାହିଁ ତାରା ଗୁଛ

ସେ ସବୁକୁ ଭାବେ ଅତୀତ କାହାଣୀ

ଭାବନାଟା ଆଜି ସ୍ବଚ୍ଛ ।

ଜହ୍ନ ଅଗଣାରେ  ଝୋଟି କଟା ଖେଳ

ଅତୀତ ପେଡିରେ ଥୋଇ

ଏବେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର    ଯୁଗକୁ ଆଦରି

ଦାୟିତ୍ଵ ନେଉଛି ବୋହି ।

ପାହାଡ଼ ସେପାରି ନୁହେଁ ସେହି ଗୋରୀ

ରୁଣୁଝୁଣୁ ସ୍ବରେ ନାଚି

ପ୍ରତିଧ୍ୱନି ତାର     ସୃଷ୍ଟି କରୁ ଥିବ

ବୟସ ମୁରୁଜ ବିଞ୍ଚି ।

ପ୍ରେମକୁ କରିନି     ଜୀବନ ପୁଟୁଳି

ନିନ୍ଦା ଅପନିନ୍ଦା ସହି

ଛଳ ପ୍ରତାରଣା     ଅନୁଭବ କରି

ପ୍ରତିବାଦ କରେ ଯାଇ ।

ଜହ୍ନି ଫୁଲ ସଂଜେ ତାରା ଫୁଲ କୁଞ୍ଜେ

ଅଛିଣ୍ଡା ଅଙ୍କକୁ ଧରି

ପ୍ରୀତିକୁ ଜାବୁଡ଼ି    ଅକାରଣେ ବସି

କରେ ନାହିଁ ଅଶ୍ରୁ ବାରି ।

ଲଂଘିଛି ପର୍ବତ   କୋମଳ ପାଦରେ

ଉଡିଛି ସେ ଡେଣା ମେଲି

ଆକାଶଟା ଏବେ ଛୋଟ ଲାଗେ ପରା

ଅତୀତକୁ ଯାଏ ଭୁଲି ।

ପାଷାଣ ଦେହରେ   ଫୁଟାଇଛି ଫୁଲ

ଲେଖନୀ ମୁନରେ ଆଙ୍କି

ଆଜିର ନାରୀ ସେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ଥାନରେ

କିଏ ଦେବ ତାକୁ ଫାଙ୍କି ।