"तू पंतग मी धागा "

तू पतंग अन मी धागा

आहेस मी साधा सोपा

घे तू उंच भरारी आकाशी

घेऊ नी आधार माझा

तोडू नकोस तू माझे बंध

येऊ दे कितीही वादळ अन वारा

सोडून देईल बंध ढिला घेण्यास

तूला झेप आकाशी स्वप्नांच्या दुनियेत

बंध रेशमाचे जुनेच ठेव धाग्याशी

तुटेल धाग्याशी बंध जेव्हां !

ना तुला नी मला राहिल दिशा

होईल स्वप्नांचा भंग खेळ जीवनाचा

जरि जोडून दुसरा धागा वा पंगत

परत झेप घेण्यास जुळतील का?

व पूर्वी चेच बंध रेशमाचे तुझे मी माझे बंध !

कि? राहिल वेळ उंच घेण्यास भरारी ! .

हा खेळ घडीचा उंन सावल्यांचा

संपेल केंव्हा ना तूला नी मला ठावे

शेवटी तू पतंग अन् मी धागा

एवढेच जगाशी ठावे ! बंध रेशमाचे जुने ना कुणाशी ठावे

तू पंतग अन् मी धागा असेच खेळ संपेपर्यंत रहावे !