STORYMIRROR

Yogesh Sawant

Drama Tragedy Classics

4  

Yogesh Sawant

Drama Tragedy Classics

जीवननाट्य

जीवननाट्य

1 min
377


प्रेक्षकगृहात उभे केलेस देऊन कागद कोरा

रिक्त संहितेवरच मांडला नवनिर्मितीचा पसारा

शोकात्मिका सुखात्मिकांचा निव्वळ भास सारा

खेल खेळुनी उभारला हा पंचमवेद सुत्रधारा


बोचून शरीरा रुधिरशाईने अक्षरदेह उभारला

सुखदुःखाच्या द्वंदाचा जीवनाविष्कार मांडला

झाली का करमणूक की व्यर्थ होता कर्मयज्ञ

लोकरंजन तरी घडले ना पूस त्या प्रेक्षकां सुज्ञ


पहिल्या घंटेचा नाद अथांग पोकळीत हरवला

नांदी नंतरच्या जागृतीचा पाश आता तुटला

प्रेक्षक उठले नाट्य सरले अखेरचा खेळही सरला

आवेश ओसरला संहिता हरवली वेषही उतरला 


सरली चंद्रसूर्याची प्रकाश योजना तिमिर पसरला

एकला मी फक्त तुझ्या अस्तित्वातचे भास सोबतिला

थकल्या पावली रित्या हाती चालता प्रस्थानाला

वसुंधरेच्या रंगभूमी शेवटी काळाचा पडदा पडला



Rate this content
Log in

Similar marathi poem from Drama