तकदीराच्या गोष्टी
तकदीराच्या गोष्टी
लिहिले होते कोर्या पाटीवर नशिबाचे अक्षर
सुकून गेले पावसाविना माझे सारे वावर
तहान होती मला लागली उन्हाळ्यातल्या दिवशी
कसे प्यायचे खारट पाणी धावत आला सागर
घाम गाळुनी थेंब थेंब मी शुद्ध मिळवले पाणी
तहानल्यावर ऐन दुपारी उन्हात फुटली घागर
ठेच लागली होती माझ्या पुढच्यास किती मोठी
तरी मारली कशी काय मी त्या दगडाला ठोकर
स्वभाव माझा किती निराळा कुणास कळला नाही
चेंगरूनही बघ ऊसाला निघते आहे साखर
निसर्गास मी मागत नाही फार मोठे काही
दोन सांजची मिळू दे मला फक्त पुरेशी भाकर
समानतेचे भाषण देतो नेता मोठा खोटा
पाय धुण्याला सुध्दा त्याला आहेत दहा नोकर
ओठात हसू नयनी आसू जगायचे मी कैसे
हसून सारे दु:ख झेलतो सर्कशीतला जोकर
आई बाबा वृद्धाश्रमात घरात राजा राणी
मुलास देतो धडा आपल्या ‘कर मोठ्यांचा आदर’