सूर्य

अहो… ‘सूर्यच’ तो शेवटी, तो तर तळपणारच…

तुम्हा आम्हा तेज देऊन एक एक चंद्र घडावणारचं…

त्याच कामच आहे, सतत तेजोमय तळपायचे…

विश्वाला मार्ग दाखवायचे… शहाणे करून सोडायचे…

तो तळपतो, तो प्रकाशित होतो, तो तेजोमय होतो,

दुसऱ्यांना आपले तेज देऊन, अनेक चंद्र घडवतो…

त्याच्या तळपण्यावर, तुम्ही का बरं का जळता…?

असेच जळत राहाल, तर तुम्ही खाक व्हाल.. तुम्ही राख व्हाल..

तो त्याचं काम करतो, आता तुम्हाला ठरवायचंय… 

त्याच्या तेजात चंद्र व्हायचयं? का जळून राख व्हायचयं?

तुम्हीही व्हा सूर्य… अडवलयं कोण तुम्हाला?

गुण त्याचे घ्या तुम्ही, त्याच्या सारखेच तळपायलां…

तेजोमय व्हा तुम्ही, स्वयंप्रकाशित व्हा तुम्ही, 

घडवा चंद्र तारे अनेक, होऊन एक सूर्य तुम्ही….