स्तब्ध

लाट हिंदोळत येई,

येई गाज संगे तिच्या,

मज सांगे मीच आता,

गूज गोष्टी मनीच्या,

लाट समीप येतसे,

मी अबोल मात्र होई,

स्पर्शूनी क्षणात मला,

निघूनी लगेच जाई,

कळले न कधीही,

येऊन पुन्हा नव्याने,

ती जन्म घेई की,

मी मोकळा मनाने..