सखी तू स्वयंसिद्धा

ओलांडून उंबरठा ये बाहेरी

सखे मुक्ताकाशी घे झेप

मळभ सार सारे अंतरीचे

पुनः नोहे ही संधीची खेप ||१||

हाक ऐक सखे अंतरीची

बंधने व्यर्थ ती सारी तोड

खुणावती तुज सुवर्णसंधी

का ही आयुष्याशी तडजोड?||२||

पुरुषप्रधान संस्कृतीला

लादून ते मोकळे झाले

तुझे कोंडलेले श्वास ते

कधी कुणा का जाणवले? ||३||

उंबरठ्याच्या बाहेर ये तू

ओलांडून निर्बंधांचे माप

मागे वळून पाहू नकोस

हात रोखणारे जरी अमाप ||४||

गृहपंजरीचा झालीस रावा

परंपरा युगांची तोड सखी

कोमलतेस कमजोरी ठरवून

विषप्यालाच तुज दिला मुखी ||५||

त्या चार भिंतींना तू ही

मानून बसलीस विश्व खरे

मुकलीस ना गं मुक्तजीवना

 तन-मन-धन अर्पूनही सारे ||६||

  

तप्तलोहगोलास्त्र भिरकाव ज्ञानाचे

थरथरू दे मातल्या काळोखास

सडेतोड कर प्रहार त्या तमी

चेतव स्वतःप्रत अटळ विश्वास ||७||

माळून विजा वेणीत सये

घे परखड विचारलेखणी

दुरितास लयाला तूच नेशी

जागव आतली रणरागिणी ||८||

त्या क्षितीजाच्या पल्याडही

तू झेप अशी घे खरोखरी

बनव तुझा तू मार्ग असा की

करू शकेल ना कुणी बरोबरी||९||

स्वयंसिद्धा तू इतिहास घडवण्या

क्रांतीज्योती तुझ्यातच 'साऊ'     

 घडवण्यास शिवबा उद्याचा

तूच दैदिप्यमान सक्षम जिजाऊ ||१०||