निसर्गचा प्रकोप

भेगा पडे धरणीला 

ओलावा नसे मातीला

रानातून पक्षी गेले 

कुणी नसे साथीला

    तहानले जनावर

    भेग पडे मनावर

    मुक्या त्या जनावराला

    कोरड आली घशाला

निसर्गाचा प्रकोप हा

अशांत करि मनाला

झाडाविना पाणी नाही 

ही शिकवण सर्वाला

    म्हणून झाडे लावा हो

    ऐकून सकल टाहो

    पाणी बरसेल तेव्हा 

     व्रुक्ष बहरतील जेव्हा 

व्रुक्षांचे अगणित न

उपकार फिटणार

एक व्रुक्ष लावूनच

म्हणा डोळे मिटणार

    घ्या हा वसा हाती

    व्रुक्ष संगोपन करू

    बहरवून अवघी

    धरा जपू कल्पतरू......