मनोवृत्ती

भर दुपारी , झाडाखाली,

खेळत बसले , खेळ भातुकली!

पाहुनी मला, एक नराधम ,

साधून जवळीक, म्हणे - चल छकुली ,

खेळून बघ, आज हा खेळ नवीन!

इवलेशे मी, न कळली मला,

चाहूल त्या राक्षस मनाची!

भातक्याचं खूळ लावून,

केली अंगमनची लाही - लाही!

जगण्याची होती आकांक्षा,

स्वप्न पाहिले होते, उंच - भरारी!

भेटला, तो फक्त स्वाद ह्या मातीचा,

बापाचं कोसळनं, अन् आईची किंचाळी!

माझ्यासारखीच एक छकुली,

बसली पहा, तुमच्या अंगणी!

आला पुन्हा , तो नराधम,

केले तिच्याही आयुष्याचे पाणी - पाणी!

सांगा तुम्हीच आता , कितींचा बळी पाहते,

शरीरसुखाची ही, असली मनोवृत्ती?