मी व माझे आकाश..!
मी व माझे आकाश..!
मोकळा श्वास घेऊन
निशब्दपणे वर पाहिले
क्षणात डोळे मिटून
अवकाश जाणले
अथांग पोकळी
आतवर शिरकावली
अंतरास माझ्या जणू
माऊली पावली
विस्तीर्ण नभास
आतवर मी खेचले
तेंव्हा कोठे मज
माझे न्यूनत्व दिसले
मी मला
विसरून गेलो
कितीतरी वेळ तसाच
शून्यात रमलो
भानावर येता
मनास बरे वाटले
जीवनात पुन्हा आनंदाचे
नवे नंदनवन नटले...!