मातीतले प्रेम

वेड लागावं म्हणून

नाही कुणी प्रेम करत

खरेतर वेडे व्हावे लागते प्रेमात

हा प्रेमाचा सिद्धांतच असतो

म्हणून मी सूर्याच्या आकारागत

विशाल भाकरीवर प्रेम करून

लाथ मारून पाणी काढीत

ओतत गेलो शेतात घाम

तेव्हा बैलाच्या हलणाऱ्या मानेची सूचकता

मला समजलीच नाही

मी टोचत गेलो तुतारी

निर्मळ भुकेच्या प्रेमास्तव.

सालं किती प्रेम करावे

या शेतीवर आणि मातीवर

तो सूर्य मुतला तेव्हा

रडवेला झालेला जीव

कारभारीण बघते ढगाकडे

वादळ घोंगावते

प्रेमाची भाषा बदलली

हे कसे कळेल मला?

घामाच्या रक्तधारा

ती टिपून घेते पदराने.

शेती पिकली नाही तरी चालेल

पाणी नसले तरी चालेल

कोपला निसर्ग तरी चालेल

भाव पडला तरी चालेल

पण धनी जपला पाहिजे

हेच तिचे खरे तत्त्वज्ञान....

स्वहत्या करणारे बघून तिचे प्रेम असेच

मुक्या बैलागत मान हलवून सांगणारे

तेव्हापासून आम्ही करतो प्रेम या मातीवर

तुमची दुनिया बरी आहे हो!

कारण

तुमचे प्रेम हे छातीवर

तर आमचे प्रेम हे मातीवर

एवढाच काय तो तुमच्या आमच्या

सिद्धांतातील फरक........