Library
Profile
माणूस मेल्यानंतर
माणूस मेल्यानंतर
बाळ जन्माला येण्यासाठी
नऊ महिने वाट पहावी लागते
माणूस मेल्यावर त्याला
घेऊन जाण्याची घाई होत असते
नात्यागोत्यातील माणसं येईपर्यंत
किती वाट पहात बसतात
सारे गणगोत आल्यावर
प्रेत बाहेर काठा म्हणतात
काय कमाल म्हणावी ना
माणूस संपल्यावर त्याचं
प्रेत होऊन जात असत
त्या निर्जीव देहाचं त्यावेळी
काहीच अस्तित्व नसतं
रडून रडून त्याला तरी
कितीदा कवटाळत असतात
जाता जाता त्याला अखेरचं
डोळे भरून पाहत असतात
त्यांच्या अंत्यविधीची त्यावेळी
सर्वांची धावपळ होत असते
दिड मिटर कपड्याशिवाय
अंगावर त्यांच्या काहीच नसते
तिरडीवर लेटवताना
अंगावर काहीच राहू देत नाही
नावा शिवाय सोबत त्याच
्या
काहीच जात नाही
स्मशानात घेऊन जाताना त्याचा
जन्म मृत्यू पर्यंतचा प्रवास आठवतो
आठवता आठवतात सरणावरती
देह त्याचा जळत असतो
श्रध्दांजली देताना सर्वांकडून
त्याचं दुःख व्यक्त होत असतं
मात्र त्यानंतर कोणालाही
त्याचं जाण्याचं सोयरसुतक नसतं
खरचं....
कुटुंबासाठी झिजणाऱ्या माणसाची
राख सुध्दा राहू देत नाही
अखेरचा निरोप देताना
मागे वळून कोणी पहातही नाही
क्षणात त्याच्या कर्तव्याची
राख होऊन जात असते
माणूस मेल्यानंतर त्याच्या
कर्तृत्वाला काहीच किंमत नसते
जिवंतपणी तर त्याचा सर्वांकडून
सन्मान होत असतो
त्यानेच उभं केलेल्या घरात
मेल्यानंतर भिंतीवर फक्त त्याचा
फोटोच दिसतो.
