STORYMIRROR

भक्ती पाटील

Tragedy

4  

भक्ती पाटील

Tragedy

# लॉकडाऊन परिस्तिथी #

# लॉकडाऊन परिस्तिथी #

1 min
193

जीवघेणी स्पर्धा रखरखत ऊन

सोबतीला अधाशी भूक 

पोट टाकते जाळून ||१||


पिण्यासाठी पाणी नाही 

अंग घामानं ओलं

डोईवर बोचक 

पायात फाटकी चप्पल ||२||


पाय थकत चाले पण 

वाटा काही संपत नाही

शरीर थकतय पण 

मन अजून हारत नाही ||३||


समोर दिसतंय मरण पण 

गडी पावलं अजून थांबवत नाही

घरी पोहचण्याची शाश्वती नाही

 पण घरी जाण्याची ओढ बोलवत राही ||४||


 एकेकाळी कुटुंबाला पोसण्यासाठी

बाहेर पडलेला हा मजूर

आज त्याच कुटुंबासाठी 

लढतोय संघर्षाच्या मार्गावर ||५||


आभाळाच छत जमिनीच अंथरून यामध्ये

शरीर विसावा घेत तर दिवसा भर ऊन चटके देत

वाट पाहत कुटुंब जोडतय देवाकडे हात

डोळ्यातली आसव जागवतात एक एक रात ||६||


कसला देवा हा संघर्ष 

हृदयाचे ठोके चुकवणार

विचारांच्या पलीकडच्या 

यातना दाखवणारा ||७||


Rate this content
Log in

Similar marathi poem from Tragedy