कपाटाच्या कप्प्यातला कोपरा

 त्या मुर्तीत श्वास असता तर

त्याने ती तिथे ठेवलीच नसती 

त्याच्या श्रद्धेत विश्वास असता तर 

ही चुकच झाली नसती ...

कपाटाच्या कप्प्यातला कोपरा

जो रिकामाच होता कधी 

त्या मूर्तीच्या येण्याने तो कप्पा 

आनंदला होता .. 

परिस्थितीने कदाचित 

मनस्थिति बदलली होती 

मनस्थितीला बदलता आल असत 

तर, कसलीच भीती उरली नसती 

निर्जीव मूर्तीच्या अश्रुतला 

आकांत बोलत होता 

दोष द्यायचा उगाच कोणाला ?

वाद कपाटात कोंडला होता 

अबोल ,मुक्या भांडणाचा 

अंत पश्चातापात झाला होता 

पुसताना धूळ मूर्तीवरची

 त्याच्या अश्रूंचा आवाज आला होता .