कोरोनातील आठवण..

आठवणींच्या वादळाशी लढता लढता शरीर माझे दमून गेले 

पण मन मात्र भलतेच उत्साहित होते 

या गजबजलेल्या दुनियेत ते हरवले होते पण ते तुझ्याच शोधात निघाले होते  

तू समोर नसताना तू समोर असल्याची जाणीव करून देते

आणि तू समोर असताना सारच काही विसारायला भाग पाडते 

या आठवणीच्या खेळात कितीतरी वेळा माझे शब्द मुके राहिले,

डोळे पाणीदार झाले ,मन रडवले गेले, डोळे भुकेली झोपले, ओठ अतृप्त राहिले ...

हा त्रास देण्याचा खेळून झाला असेल तर येऊन बस माझ्याजवळ काही क्षण 

मग तुलाही समजेल किती वेळा तडफडले गेले हे मन

ते नेहमी तुझ्यातच सामावलं, तुझ्यातच हरवल 

त्यांना सारं काही गमावून तुलाच मिळवल

पण मात्र तुला आज पाहण्यासाठी कुठे कुठे नाही तिथे ते भरकटल..