चंद्राशी अबोला

धरला मीच आता

चंद्राशी रे अबोला

मी मागता तुझा पत्ता

तो ना कधीच बोलला

                ठाऊक त्यास आहे

                हूरहूर मज जीवाला

                पर दाखवी असा रे

                ना उमगले त्याला

निराळीच मम कांती

रूप बघवे ना त्याला

मज नयन ऐसे नशिले

जैसे मधिरेचा प्याला

               सख्या ये घरी परतूनी

               जीव कंठाशी आला

               तुला शोधते किती रे

               मन वेड्या परी झाला