भगवान बुद्ध

शाक्य वंशी  राजा रानी

शुद्धोधन, महामाया |

पोटी जन्मले सिध्दार्थ

मानवास उद्धाराया ||१||

झाले निधन आईचे

त्याच्या सातव्या दिवशी |

सांभाळण्या पुढे आली

रानी गौतमी मावशी ||२||

सांगे आसित राजाला

बाळ आहे मोठी आत्मा |

राजा होईल महान

किंवा होईल महात्मा ||३||

मग बाळाला राजाने

सर्व दिले राज सुख |

होऊ नये निरागस

जगी पाहूनच दुःख ||४||

भार्या आली यशोधरा

सिद्धार्थच्या जीवनात |

पुत्र राहूल जन्मला

घरी हर्ष मावेनात ||५||

दिसे वृद्ध, रुग्ण, प्रेत

झाले विचलित मन |

मग संन्यासी पाहून

झाले वैराग्य निर्माण ||६||

एका पावसाळी रात्री

गेले कुटुंब सोडून |

ज्ञान प्राप्तीसाठी केला

तप अन्नास त्यागून ||७||

त्यांनी लावली समाधी

पिंपळाचे  झाड़ाखाली |

सहा वर्षाची साधना

बुद्धत्वाने फळा आली ||८||

ज्ञानप्राप्तीनंतर  ते

झाले बुद्ध भगवान |

दुःख दूर करण्यास

केले उपदेश दान ||९||

उपदेशामध्ये त्यांनी

दिले आर्यसत्ये चार |

आष्टांगीक मार्ग आणि

पंचशीलचे विचार ||१०||