अस्तित्व

अस्तित्व दिव्यामधल्या 

ज्योतीप्रमाणे असतं

किती शिल्लक राहिले 

ते त्याला माहित नसतं ||१||

अस्तित्वाला या मनाच्या 

कप्प्यात साठू वाटतं 

अचानक या हवेच्या 

झुळूकीने ही ते बुझतं ||२||

अस्तित्व हे देव्हाऱ्यात 

आनंदाने उजळतं 

जिवलगांच्या साथीने

ते प्रेमानं प्रकाशतं ||३||

अस्तित्वाच्या आठवणी 

मागे सोडून विझतं 

काजळीच्या या खुणांनी 

दिव्याला त्या चिकटतं ||४||

विझलेल्या मनी दुःख 

काही काळच टिकतं

नव्या ज्योतीच अस्तित्व 

परत जन्माला येतं ||५||