अबोल प्रीत
अबोल प्रीत
एक होती अबोली
साधी सुधी बिचारी
ना गंध... ना साज...
ना कधी, काही आवाज।
रोजच फुलायची,
कोमेजून जायची;
मोगऱ्यासाठी...
मनोमन झुरायची ।
मोगराही फुलायचा ;
मनोमन झुरायचा .
अबोलीच्या रंगासाठी ,
आसमंती गंधायचा।
दोघांचीही प्रीती ,
होती खरीखुरी....
अबोली अबोल,
मोगरा टपोर..!
पाहुनी प्रीती
देवी हरखली....
देव झाला माळी....
त्याने गुंफली जोडी...!
गुंफले देवाने
मोगरा अबोली..
बहरली प्रीती...
गजऱ्यात ...!!!😊

