आठवणीची वही।

एकदा आठवणीची वही उघडून पाहिली.

एक एक पान उलटवीत असता,

कोरा कागद तो हाती लागला,

ज्यावर फक्त काही रेघा ओढल्या होत्या.

तुझ्या माझ्या भेटिच्या.

बाकी! बाकी सगळे कोरे कोरे.

कारण तुझी माझी ती भेट,

लिहीण्या आधीच श्याई संपून गेली होती.

कथेच्या पेनातील.

आणि वही व कागद दोन्ही राहिले कोरे- कोरे

पण तरिही मला विश्वास आहे,

भेटीच्या ह्या रेघा,आणखी पुढ पुढ रेखल्या जातील.