അഭയം

വിഷമതകൾ ഓരോന്നഴിഞ്ഞു വീഴും ചുടല

കാട്ടുതീ പോലെ മനസ്സിലൂടെ 

പറയാനറിയാത്ത നൊമ്പരങ്ങൾ

മനമുരുകുന്ന പ്രാണസങ്കടങ്ങൾ

പുറമേ പറയാൻ വിതുമ്പി -

പക്ഷേ, വിട

പറയാൻ കഴിയാതെ വെമ്പി നിൽക്കെ

ചെറുതിലെ തല്ലിച്ചതച്ചൊരു ബാല്ല്യത്തിൻ

ചിതലരിച്ചെത്തി വിഷാദ ജ്വരം ...

സ്വപ്നത്തിൽ ഭ്രാന്തയായി മാറിയവൾ

ചില നേരത്ത് സൗമ്യയായി

ശാന്തയായി

ഇരവില്ല പകലില്ല

നിദ്ര തൻ കണികപോൽ കതകിന്നു തട്ടി തിരിച്ചു പോകേ......

കൂട്ടുകാരില്ല , കൂടപ്പിറപ്പില്ല

കൂട്ടിന്നും ഞാനും നിലാവും 

നിശബ്ദത

ഒരു തുണ്ടു കയറിൽ ജീവിതം വെടിഞ്ഞീടാമോ........

ഇല്ല.... ഇല്ല... ഇല്ല....

എനിക്കെന്റെ നാഥനുണ്ട് ...

എന്റെ നാഥനിൽ സർവ്വ

അഭയം...