બાળવિધવા

ફાગણ મહિનો આવે ને કાજરીની ધમાલ શરૂ. કારણકે ફાગણ મહિનામાં આવતો હોળીનો તહેવાર કાજરીને ખૂબ ગમે. હોળીના ચાર પાંચ દી પહેલા જ કજરી રંગો લઈને નીકળી પડે..ને એની મા એને શોધતી ફરે. આજે તો હોળી...

કજરી ક્યાં છે ? ક્યાં સુધી હોળી રમીશ ? હવે ઘરમાં આવ તો... કહી ગંગાએ પોતાની નવ વરસની દીકરીને બૂમ પાડી. પછી ઘરમાં પકડીને લઈ આવીને કહ્યું, 'છોરી.. સાસરીમાં હોળી રમવા નહી મળે તો શું કરીશ ?'

કજરી ચાર વર્ષની હતી ત્યારે તેના બાળલગ્ન થઈ ગયા હતા. દસમા વરસે સાસરે તેડી જવાના હતા.આવતા વરસે સાસરે મોકલવાની હતી એટલે ગંગા કજરીને ખીજવાતી અને સમજાવતી. કજરીને હોળીનો તહેવાર ખૂબ ગમતો.

જોતજોતામાં વરસ થઇ ગયું ને કજરીને સાસરે વળાવી. હજુ તો છ મહિના જ થયા હતા ને સાસરેથી સમાચાર આવ્યા કે કજરીના વરને એરૂ આભડી ગયો ને બે..ચાર..કલાકમાં તો મરી ગયો. કજરી દસમાં વરસે તો વિધવા થઈ ગઈ. હજુ તો બાળપણ ગયું નહોતું ને જુવાની આવી નહોતી ત્યાં તો કજરી વિધવા થઈ ગઈ.

કજરી હવે બોડા માથે, સફેદ જાડા લૂગડાંમાં લપેટાયેલી રહેતી.

થોડા દિવસ પછી હોળીનો તહેવાર આવતો હતો. કજરી જેટલી જ તેની નણંદ હતી, એણે કહ્યું, ભાભી.. આપણે સાત રંગોથી હોળી રમીશું.

ત્યારે કજરી બોલી, મારો તો હવે આજીવન એક આ સફેદ રંગ જ રહેશે. આ સફેદ રંગમાં જ સાત રંગ ધરબાઈ ગયા છે..ને એ છે....

એકાંત, એકલતા, આંસુ,અંધકાર, અણદીઠા, અધૂરા, અરમાન...આટલું બોલતા તો કજરી ડૂસકે ચડી ને દોડીને રૂમમાં ઊંધા મોઢે પછડાઈ રડી પડી.