વિચાર આવે કે

‘ચોપડી વાંચી વાર્તા-કવિતા ગાતાં ને એકડિયું ભણતાં,

 જીવીકાની શિક્ષા લેવાં અમે હજીય રોજ ઘણું શીખતાં.

 તનની માવજત કાજ થોડું આમ-તેમ કસરત જેવું કરતાં,

 મન ક્યારેક ઘણુંય મૂંઝાતું, એની વ્યથા કોને જઈ કેહતા?

આજનું આજે કરી લે, કાલનું હરિને હાથ, વડવાઓ શીખ દેતાં,

મોજ રોજ, ડગમગ હાલે જીવનનું ગાડું, ત્યાં જ હરિનાં પગે પડતાં.

એક-એક પાઈનો હિસાબ જાણે ઘરધણી, સરવૈયું મેળવતાં,

ભુલાઈ જાય કે કર્મનાં ચોપડા રોજ લખે હરિ, એ ક્યાં જાણતાં !