તારી યાદ પીગળતા બરફનાં બિંદુઓ

તારી યાદ પીગળતા બરફના 

બિંદુઓ જેમ સરસર સરતી હતી

પ્રભાતમાં પાંદડેથી ઝાકળની

 જેમ ટપક ટપક થઈ પડતી હતી,

બાલ્કનીમાં ઊભો અણસાર મળ્યો

મંદ મંદ વહેતી હવાનાં રૂખનો

વહેતી પર્ણ, ફૂલો સાથે ખેલતી

એ હવા કાનમાં કૈં કહેતી હતી,

સાંજ પડે સંધ્યા પણ શું ખીલી હતી !

રાત્રીનાં આગોશમાં ખીલી સંધ્યા 

ધીમી ધીમી તિમિરી થઈ ગળતી હતી,

આકાશે ટમટમતા ને તૂટતા તારાઓ

નિંદ્રાદેવી સપના વડે કૈં કહેતી હતી,

તારી યાદ પીગળતા બરફના 

બિંદુઓ જેમ સરસર સરતી હતી.