સત્રી નું ઘડપણ

તું મને મળ

પણ થોડું મોડું મળ !

કારણ ?

હું નાની હતી ને

ત્યારથીજ

ઝટ મોટા થવાની

વાતો કરતી હતી,

ને એવુંજ વર્તન પણ !

મને ટીચર /ડૉક્ટર /પાયલોટ 

બનવું હતું,

ને બની ગઈ હું ગૃહિણી,

કારણ એ પોસ્ટ માટે,

કોઈ ડિગ્રીની જરૂરત નથી હોતી,

એક પ્રેમાળ હૈયું હતું,

ને એક થનગનતું યૌવન !

જેણે મને સંસારની અટપટી જાળમાં

લપેટી થોડાજ વર્ષોમાં 

પ્રૌઢા બનાવી દીધી !

મારૂં પ્રૌઢત્વ બહુ લાબું ટક્યું 

ને હજુ કૈં સમજું, એ પહેલાં તો લો

ઘડપણ આવી પૂગ્યું !

અરે..

તક મળ્યે ફરી ભણીશ,

મેં મારી જાતને વચન દીધું હતું,

એ તક કેમ આવી જ નહીં ?

મારા શોખને સંસારની જરૂરતો માટે,

મેં મુલતવી રાખ્યાં હતાં,

પણ જરૂરતોજ ક્યાં પુરી થઈ ?

હજુ આજે પણ બધા માટે

હું વ્યક્તિ નહીં, જરૂરત છું !

ફક્ત ગૃહિણી બનીને મોજ કરવામાં,

મને ઘસારો ક્યાં લાગ્યો ?

કેટલું આસનીથી બધા પૂછે છે,

કોને કહું કે ના દેખાય એવા 

મૂઢમાર હોય છે ગૃહિણીના નસીબમાં !

સમય સાથેની એની કાયમી હોડમાં,

બીજાને જાત કસાતી લાગે છે પણ,

પૈસો કમાઈ ના શકવાની લ્હાયમાં

પૈસો બચાવવા જતાં

એને જાતજ નહીં

જિંદગી ઘસાતી લાગે છે !

તું થોડું થોભીશ, મારા ઘડપણ ?

તો હું મારી પુત્રવધુ-દીકરીની

બરોબરી કરી લઉં !

પેલા કિશોર-કિશોરીઓ સાથે

થોડી નાદાનીયત કરી લઉં !

કે પછી મારા પૌત્ર-પૌત્રી સાથે

બાળપણ - બાળપણ રમી લઉં !

તું આવતું હોય ભલે આવને,

બસ થોડું જ હો,

થોડું હું મારા માટે ય જીવી લઉં !