સંબંધ બાગ

ઉજ્જડી જાય છે લાગણી ભર્યા બાગ,

ફેલાય છે જ્યારે શક તણુ ત્યા તેજાબ.

કંટકોની બનાવી હો ચોતરફ ભલેને વાડ,

વા ભણી પ્રસરી પડે છે ખાઉઘર જીવાત.

વંટોળ પાનખરો અચાનક એવો ફંગોળાઈ,

ડાળોના પાને પાન પળમાં જાય ખંખેરાય.

હો મૂળ ઉંડા છતા ટકી શકતાના ધરામા,

પડી ભાગે થડ આગ એવી ત્યારે લપેટાય.

આપ્યા કરતું રહેવું વિશ્વાસ નીર હંમેશ,

સાંજ આખર શ્વાસે ના સંબંધ મુરજાય.