પ્રતિક્ષાની પાનખર
પ્રતિક્ષાની પાનખર
તું ગયો એ પળને,
મારા અંતરે મેં ધરબી હતી..
મારા હૈયાની ભીનાશે એમાં
વિરહની તાજી કુંપળ ફૂટી..
પણ.. તું ન આવ્યો..
લાગણીનું સિંચન કરી, ને
માવજત કરી મેં એને ઉછેરી..
નાની કુંપળ ને ડાળખી ફુટી,
ને એ પ્રતિક્ષા એક છોડ બની..
પણ.. તું ન આવ્યો..
કેટકેટલી વસંત મહોરી, ને
પાનખર આવીને ચાલી ગઈ..
કેટલાં ઉનાળાએ એને મુરઝાવી,
ને કેટલાંય ચોમાસામાં એ નીતરી..
પણ..તું ન આવ્યો..
હવે એ પ્રતિક્ષા વૃક્ષ બની છે,
હવે એમાં ફૂલ નથી આવતાં..
જર્જરિત થઈ રહી છે એ..
એની ભીનાશ સુકાઈ રહી છે,
હજી, તું ન આવ્યો..!!
લાગે છે આ વખતની પાનખર
બહુ વસમી પડી છે એને..
બની શકે કે હવે ક્યારેય,
વસંતની મૌસમ ન આવે..
એ ધરાશાયી થાય એ પહેલાં,
કાશ.. !! તું આવે......!?