પરમ સ્મરણ

જે સમયે જે થવાનું હોય છે એ જ બધું થાય છે,

ને કહેવાનું હોય એ ક્યાં કદી કોઈને કહેવાય છે !

આપણાં મિલનના અવસરોની વસંતની ચાહતમાં,

જો ને વિરહની પાનખરમાં પરાણે રહેવાય છે !

એક મુક્તિના આકાશની આશ ને તારો અતૂટ લગાવ,

પાંખો હોવા છતાંય જો ને હવે ક્યાં મારાથી ઉડાય છે !

આ સંબંધોના સરોવરિયે મારેય ખીલવાના કોડ,

સોનાની સાંકળોના બંધનો એમ ક્યાં તોડાય છે !

શ્વાસે શ્વાસે માત્ર તારૂં જ "પરમ" સ્મરણ છે અવિરત,

પલકોની પાછળના બંધ તૂટીને "પાગલ" બની વહી જાય છે !