પિતા થકી

જેનો હું જગત પર એક, અંશ બનીને અવતરી હતી,

દુનિયા માટે ઝાંસીની રાણી, પણ પપ્પાની પરી હતી,

મારા પગલે-પગલે કરી પિતાએ ખુશીની ઢગલી, 

મારી જરા તકલીફ એની આંખે, આંસુ થઈ ખરી હતી,

આ જન્મારો સાગર તોફાની, પિતા હતાં મુજ સુકાની,

બસ એની હિંમતનાં હલેસે, દરિયો ખારો તરી હતી,

જ્યારે-જ્યારે કોઈ અંધકારે, મારી રાહને ઘેરી વચારે,

ત્યારે-ત્યારે હર પગથારે, પિતાએ શ્રદ્ધાની જ્યોત ધરી હતી, 

"હું છું ને બેટા !" આ શબ્દો બસ કાફી હતાં,

કોઈ મુસીબતનાં મારથી હું સ્હેજે ક્યાં ડરી હતી ?

કર્યુ હતું મારું જીવન ઘડતર, નિજ તણાં સંસ્કાર થકી,

વારસામાં દીધાં કાગળ-કલમ, 'ઝંખના'એ ઉડાન ભરી હતી.