મૃત્યુનો મુજરો

એના કારાગારે આવી મૃત્યુ નાચિયું રે

નિધન નાચિયું રે.

એની સેજલડીને ફરતું મૃત્યુ નાચિયું રે.

નિધન નાચિયું રે

ભીષણતા પોતાની ભૂલી

નિશ્ચેતનતા થનગન દૂલી;

ઝૂલી ગૂલી રમઝુમ પગલે રાચિયું રે

નિધન નાચિયું રે — એના૦

ભૂતાવળ મંગળ રવ ગાયે.

કાળ તણે ઘર પૂજન થાયે,

જીવનના હર્તાએ જીવન જાચિયું રે

નિધન નાચિયું રે — એના૦

કરી સિંગાર ચતર અલબેલી

ન્હા લૈ, ધો લૈ, સીસ ગૂંથેલી,

વરધેલીએ સાજન-ઘર શોધી લિયું રે

નિધન નાચિયું રે-એના૦

ઓ જો બેઠો સાજન તોરો,

જગ-કાળપનો હાથ કટોરો,

પીને બનતો ગોરો જો તારે પિયુ રે

નિધન નાચિયું રે-એના૦

ઘન અંધારે અવધૂં જાગે

જીવનના મીઠા અનુરાગે,

મૃત્યુ મુજરો માગી ચરણે ઝૂકિયું રે

નિધન નાચિયું રે-એના૦

પાયે ઘૂઘરડાં પે'રીને મૃત્યુ નાચિયું રે

નિધન નાચિયું રે-એના૦