સો સો વાતુંનો જાણનારો

સો સો વાતુંનો જાણનારો,

મોભીડો મારો ઝાઝી વાતુંનો ઝીલનારો.

ડગલે ડગલે હાલ્યા કરે છે,

ઊંચાણમાં ન ઊભનારો;

ઢાળ ભાળીને સહુ ધ્રોડવા માંડે

ઢાળમાં નવ ધ્રોડનારો — મોભીડોo

ભાગ્યા હોય એનો ભેરૂ થનારો,

મેલાં ઘેલાંને માનનારો;

ઉપર ઊજળાં ને મનમાં મેલાં (એવાં)

ધોળાંને નહિ ધીરનારો — મોભીડો૦

એના કાંતેલમાં ફોદો ન ઊમટે,

તાર સદા એકતારો;

દેયે દૂબળીઓ ગેબી ગામડીઓ,

મુત્સદ્દીને મૂંઝવનારો — મોભીડો૦

પગલાં માંડશે એવે મારગડે

(એની) આડે ન કોઈ આવનારો;

ઝેરના ઘૂંટડા જીરવી જશે ઈ તો,

બોલીને નૈ બગાડનારો — મોભીડો૦

નાનાં બાળક જેવો હૈયે લેરીડો,

એરૂમાં આથડનારો;

કૂંણો માખણ જેવો સાદો ને સોયલો

કાળને નોતરનારો–મોભીડો૦

ઝીણી ઝૂંપડીએ ઝીણી આંખડીએ,

ઝીણી નજરથી જોનારો;

પોતે ચણેલામાં પોલ ભાળે તો

પાયામાંથી પાડનારો–મોભીડો૦

આવવું હોય તો કાચે તાંતણે

બંધાઈને આવનારો;

ના'વવું હોય અને નાડે જો બાંધશો તો

નાડાં તોડાવી નાખનારો–મોભીડો

રૂડા રૂપાળા આખા થાળ ભરીને

પીરસે પીરસનારો,

અજીરણ થાય એવો આા'ર કરેનૈ કદી,

જરે એટલું જ જમનારો–મોભીડો૦

આભે ખૂતેલી મેડી ઊજળીયુંમાં

એક ઘડી ન ઊભનારો;

અન્નનાં ધિંગાણાની જાની ઝૂંપડિયુંમાં

વણોતેડાવ્યો જનારો–મોભીડો૦

સહુને માથડે દુઃખડાં પડે છે,

દુઃખડાંને ડરાવનારો; ૪૦

દુઃખને માથે પડ્યો દુ:ખ દબવીને એ તો

સોડ તાણીને સુનારો–મોભીડો૦

કાળ જેવાને મહાકાળ લાગે છે,

આભને બાથ ભીડનારો;

સુરજ આંટા ફરે એવડો ડુંગરો,

ડુંગરાને ડોલાવનારો–મોભીડો૦

ઓળખજે બેનડી એ જ એંધાણીએ

મારા ખોળાનો એ ખૂંદનારો;

મારો મોહનજી એ ઝાઝેરું જીવો

મારા ઘડપણનો પાળનારો–મોભીડો૦