મિત્રોની મહેફિલ

જૂનાં રસ્તે ભૂલો પડ્યો,

ડગલે-પગલે દોસ્તોનો પગરવ ભળ્યો.

ચાલને જોઈ વળુ,

એ કોલેજનો ગેટ.

જ્યા મિત્રોનાં મધપૂડા જામતાં,

પકોડા-ચટણી પર આફત પડતી.

ખાલી પ્લેટ પર આંગળી ફરતી

ચાલને ફરી એ સ્વાદ માણું,

નાસ્તાઘર નવા રૂપે...

માંડ માંડ મળ્યું.

ખિસ્સામાં હાથ નાખી 

પચાને બદલે પાંચસો કાઢ્યાં,

રોફને કાયમ રાખવા.

પકોડા સાથે ચટણી કાંદા...

"ભભરાવજે મરી મસાલા ઝાઝા.

મૂકજે બે-ચાર નમતા પાછા

ખાશે સાથે દોસ્ત અમારા"

ઓળખી પાડ્યા ને...રાજા,

પણ સાથે ક્યાં છે વાનર સેના?

જોયું મેં મારી ડાબે-જમણે

મિત્રો?? મારા કયાં ગયા?

અરે ! હા હું તો ભૂલો પડ્યો હતો,

મિત્રોની યાદની મહેફિલમાં.

નીકળી ગયો વળતા પગલે,

પચાથી પાંચસોના,

બંડલ છાપવા.