માણસ તું મહાન છે

સૂર્ય પણ ઉગીને આથમી જાય છે,

આ માણસનો લોભ ક્યાં આથમે છે !

એ તો લોભ ના તળિયે દબાય છે.

માણસ તું મહાન છે.

રૂપ જોઈને સંબંધોની શરૂઆત થાય છે,

આ કદરૂપીને કોણ ઓળખે છે,

એ તો ચેહરાના મોહમાં ખોવાયેલો છે,

માણસ તું મહાન છે.

દાન કરે છે આ ખૂબ, 

પણ હદયમાં પ્રસિદ્ધિની લાલસા છે,

એ તો સેવાના નામ પર પ્રસિદ્ધિને શોધે છે,

માણસ તું મહાન છે.

ઈશ્વરને પણ લાંચ આપે છે આ ઘરે લાવીને,

પણ, ઘરે પધારવા હજાર મૂર્તિઓમાં શોધે છે,

એ, ઈશ્વરને નહી પણ એની આકૃતિને નમે છે,

માણસ તું મહાન છે.

જીવનના એ અંતિમ સમયમાં પણ મોહ રાખે છે,

મન અને કાયાને બાંધીને જ રાખે છે,

મૃત્યુ વેળાએ પણ આ તો મોહ,

રૂપ અને પ્રસિદ્ધિનું સ્મરણ કરે છે,

માણસ તું ખરેખર મહાન છે.