કોણ જોઈ શકે !

ખેલ નિયંતાએ, ખેલ રચ્યો અહીં.

કોણ, ક્યારે આ , ખેલમાંથી વિરામ લેશે, 

એ એનાંથી વધારે કોણ જોઈ શકે ?

આ ખેલનિયંતાના ખેલમાં,

પ્રેમથી સિંચ્યા સૌ કોઈને,

મયૉ પછી એ યાદ કરશે કે કેમ ?

એ જીવથી અધિક, બીજુ કોણ જોઈ શકે ?

હુંથી શરૂ કરેલ,

આ હુંની યાત્રામાં,

સારા- ખોટા કર્મો મારા,

ને આ કર્મોની જીવગતિ શી ?

એનાથી વધારે કોણ જોઈ શકે ?

શ્રી ગીતા પર હાથ મૂકીને કૉર્ટે,

ખાતા સોગંદ સત્ય વચનના,

પણ આ વચન કેટલું સત્ય ?

એનાથી વધારે કોણ જોઈ શકે ?

સંતો કરતાં કથાનું ગાન પણ,

અંતરમાં ન હોય રામનું નામ,

પ્રભુના નામે પૈસો કમાવે,

ક્યારે એ દગો દઈ ઠગાવે ?

એ ક્યારે કોણ જોઈ શકે ?

આખી જિંદગી સંતાનો માટે,

શ્વાસ બની રહેતાં મા-બાપ,

પણ આ શ્વાસ દગો દઈ બેઠો,

અંતરમાં મોટો ઘા કરી બેઠો,

એ વેદનાને કોણ જોઈ શકે ?

હું સદાયે કર્મો કરતી,

મુજ આત્માની સાક્ષીએ.

મારા મનના તરંગોની ,

રગેરગ આત્માથી વધારે,

કોણ જોઈ શકે ?

હું સદા સવૅદા ,

જેની નિકટ રહેતી,

મારા મનની બધી,

વાતો કહેતી,

કેવો સ્વભાવ છે મારો ?

એ પરિવારજનોથી ,

અધિક કોણ જોઈ શકે ?

જે જેની નિકટ રહેતું,

તેને તે ઓળખી શકતું,

પણ, હું અંતર ઊંડાણથી,

હસુ કે રોવુ, મારી આ વેદનાને,

મારા અંતરાત્મા સિવાય,

બીજુ કોણ જોઈ શકે ?

એ જોઈ શકે મને,

હું જોઈ શકું એને,

એવી એકજ બ્રહ્માકાર,

વૃત્તિ બને તો પછી,

કોને કોણ જોઈ શકે ?