ખરું ને !

જ્યારે તમે હસો છો સૂર્ય ફૂલ સમ પ્રકાશ ઊગે છે,

મૌન રુદન ઓશીકે વહેતું, કહેવા દો મેં જોયું છે.

ખરું ને !

ગૃહ ચેતનની વીજળી થઈ કમર કસો ત્યાં સૌ હરખે,

થાક અને ઘાવો છૂપાવી હસો છો,  મેં જોયું છે.

ખરું ને !

વિકટ ક્ષણોમાં હામ ભરીને અંતર સઘળાં સ્પર્શો છો,

ભગ્ન હૃદયનાં તંતુએ આશાને સાંધો છો, મે જોયું છે.

ખરું ને !

મોટી મોટી ખુશીયો કાજે તમે સાગર થઈને વર્તો છો,

કોરાણે મૂકાતી મરજી, એ આંખો પાછળ જોયું છે.

ખરું ને !

બાથ ભીડીને દુનિયા સાથે સૌ સપનાંને સજાવો છો,

નિજ ઈચ્છા ક્ષુલ્લક સમજાવી વર્તો છો, એ જોયું છે.

ખરું ને !

કઠણ હૃદયનાં સ્વામી થઈને વણધાર્યું ફરમાવો છો,

સરિતા વહેતી હિતકારી, એ ચિંતિત મનમાં જોયું છે.

ખરું ને !

આભાસ સદા પ્રસરે હૃદયે ભલે દુનિયાથી સિધાવો છો,

આશિષ સદા વહેતા મુજ પર હે પિતા ! મે જોયું છે.

ખરું ને !