ખમા ! ખમા ! લખવાર, એવા આગેવાનન

બીજાને બકરાં કરી, આપ બને ગોવાળ,

બીજાં સબ કંગાલ ને પોતે પાલનહાર;

લ્યાનત હજો હજાર,

એવા આગેવાનને. ૧.

બીજાંને બથમાં લઈ, થાપા થાબડનાર,

પોતાનાં વડિયાં કરે કદમે રમતાં બાળ;

ખમા ખમા લખ વાર

એવા આગેવાનને. ૨.

સિંહણ–બાળ ભૂલી ગયાં, ખુદ જનનીની કૂખ,

આતમ–ભાનની આરસી, ધરી એની સનમુખ,

મુગતિ કેરી ભૂખ,

જગવણહાર ઘણું જીવો ! 3.

પા પા પગ જે માંડતાં, તેને પહાડ ચડાવ

તસુ તસુ શીખવનારના ઝાઝેરા જશ ગાવ;