మైనపు రెక్కలు...

గమ్యం ఎక్కడో శిఖరాలమీదఉద్భవిస్తుంది,

పడిలేస్తున్న ప్రాణానికి దర్పణంగా పెదవి విరుస్తూ..

సామూహిక నిస్సహాయతకు సాక్ష్యమన్నట్టు వికటాట్టహాసం చేస్తూ..

వాడి ప్రశ్నల వాలుమీద ఆత్మావలోకనమే ప్రయాణం..

ఆ నవ్వులు ముల్లుకర్రలు ప్రతికూడలిలోనూ.. గుచ్చుతూ..

ప్రత్యామ్నాయం దొరికేలోపే మైనపు రెక్కలు కరిగి

ఆత్మ విమర్శై పలుకరిస్తుంది..