12'o clock'

ஸ்டான்போர்ட் என்ற ஊரில், மிகவும் பயமாக இருந்த ஒரு வீடு இருந்தது. இரவு 12 o clock கடிகாரத்தில், பயமுறுத்தும் வீட்டிலிருந்து ஒரு குழந்தை அழும் சத்தம் வந்தது என்று எல்லோரும் சொன்னார்கள். ஒரு நாள் ஒரு அழும் குழந்தை வீட்டின் வாசலில் இருந்து ஒரு பெண் சென்று கொண்டிருந்தாள். இந்த பயங்கரமான வீடுகளுக்கு அவள் தெரியவில்லை. குழந்தை சத்தமாக அழும் சத்தம் கேட்டது.

வெளிச்சம் அணைக்கப்பட்டது, எனவே குழந்தை பசியுடன் இருக்க வேண்டும் என்பதையும் குழந்தையின் தாய் அவனை தூங்க வைக்க முயற்சிக்க வேண்டும் என்பதையும் அவள் உணர்ந்தாள். அவர் மிகவும் உதவியாக இருந்தார், அந்த நேரத்தில் அவர் சுதந்திரமாக இருந்தார், எனவே அவர் பெண்களுக்கு உதவ முடிவு செய்தார். குழந்தையை கவனித்துக் கொள்வதன் மூலமும் அவள் ஈர்க்கப்பட்டாள்.

அவள் கதவைத் தட்டினாள். எந்த பதிலும் இல்லை. அவள் அதை மீண்டும் தட்டினாள், இன்னும் எந்த பதிலும் இல்லை. அவள் அதை மூன்றாவது முறையாக தட்டினாள். வெடிக்கும் சத்தம் போட்டு கதவு மெதுவாக திறக்கப் பட்டது. அவள் வீட்டிற்குள் நுழைந்தாள். சத்தம் இல்லை. வீடு முற்றிலும் அமைதி யாகிவிட்டது.

அந்த பெண்மணி மாடிக்குச் சென்றார். அவள் மிக வேகமாக நகர்வது போன்ற ஒன்றைக் கண்டாள். அவள் பயந்தாள். மிகவும் திகிலூட்டும் சில சத்தம் அவளால் கேட்டது. அவள் வீட்டை விட்டு வெளியே ஓடிவந்தாள் "எனக்கு உதவு" "எனக்கு உதவு". அது ஒரு குடியிருப்பு பகுதி. வசிக்கும் மக்கள் அனைவரும் அந்த பெண்ணுக்கு உதவ முன் வந்தனர்.

நடந்த அனைத்தையும் அவள் சொன்னாள். உண்மை என்ன என்பதை அவர்கள் அறிந்திருப்பதால் அவர்கள் அதை விரைவாக நம்பினர். ஆண்கள் கதவைத் திறந்தனர். வீட்டில் யாரும் இல்லை. அந்த பெண்மணிக்கு சூடான தேநீர் வழங்கப்பட்டு அவரது வீட்டிற்கு விடப்பட்டது. இன்று கூட குழந்தையின் அழுகையின் குரல் சரியான 12'o clock'கடிகாரத்தில் கேட்கப் படுகிறது.