அவையாகிய நான்!

என்றோ ஓர்பசுங் காலத்தில்தாழைக் காட்டில்இரவல் வாங்கியவாசத்தைமூச்சுக் காற்றுமூங்கில் காட்டில்தொலைத்து அலைந்ததுஅக்காடு அதைஇழைத்துக் குழைத்துதுளைக்குள் புதைத்துஇன்றுசெவிக்குள் நுழைத்ததுவாசந்தியோ ஹம்சாநந்தியோஅதில் தாழையின் வாசமும்இல்லைமூச்சின் ஸ்ப ரிசமும்இல்லைஎன்றாலும் ஓர்பரிச்சியம்வேற்றுமை போலியோவேங்குழல் வேழ்வி யோ?எல்லையற்ற அண்டவெளி எங்கும்ஒருநாள்பவனி வருவேன்அந்நாளில்இம்மொழி இருக்குமாதெரியவில்லைஇல்லாவிட்டால் தான்என்ன? அன்றும்அறிவுக் கூடில்மை தோய்த்து நிதம் மாறும்உண்மையைநிழற் கோலம்போடுவேன் இயல் மாறி வினை மாறிஒளிச் சாரம்தீட்டுவேன்நட்சத்திரங்களென்னமொழி கற்றுக்கொண்டாஒளிர்கின்றன?வேகமோ பாரமோஏதோ ஒன்றுமுட்டி மோதிதட்டி விழுந்தகால இயந்திரத்தில்காலடி கரைந்தோட நீரடிபட்டுத் தெரித்துதூசித் துகளாகிஇப்பிரபஞ்ச சாகரத்தின் சாளரத்தின் வழியேஎட்டிப் பார்ப்பேன்அங்கேயும் வெளியிடம்அங்கேயும்அக்கினிக் குஞ்சு பூமிப் பிஞ்சுஅவையாகிய நான்நானாகிய அவை!