ପ୍ରେମକୁ ନେଇ ଦୁଇଟି ଅଣୁ ଗଳ୍ପ

ଅଶ୍ଵିନୀ ଦାଶ

୧. ଝଡ଼

ଝଡ ପୂର୍ବର ନୀରବତା ବିରାଜିଥିଲା ଚାରିଆଡେ ।

ଆକାଶଦାଶର ମନ ଥିଲା ଅଶାନ୍ତ। ଶାଳିନୀର ବାହାଘର ଠିକ ହେଇସାରିଥିଲା ସନ୍ଧ୍ୟା ମାଡମଙ୍କ ପୁଅ ସହ । ପିଲାଟି ବାଙ୍ଗାଲୋର ରେ ସଫ୍ଟୱେର ଇଞ୍ଜିନିୟର । କୋଟିପତି ଘରର ପୁଅ । ଶାଲିନୀକୁ ଭୁଲିଯିବାକୁ ହେବ ତାକୁ । କେମିତି ଭୁଲି ହେବ।

ଆକାଶ ଦାଶ ବେକାର ଯୁବକ । ଟ୍ୟୁସନ କରେ। ଶାଲିନୀ ଘରର ବଡ ଝିଅ । ଆକାଶର ଚାକିରୀକୁ କେତେ ଦିନ ଅବା ଅପେକ୍ଷା କରିବ ।

ଆକାଶକୁ ଡାକିଛନ୍ତି ସନ୍ଧ୍ୟା ମାଡମ । ସେଇଠି ଯାଇ କହିଦେବ ଯେ ଶାଲିନୀ ଭଲ ଝିଅ ନୁହେ । ବାହାଘର ଭାଙ୍ଗିଯିବ ।

ମାଡମ ଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଗଲା ଆକାଶ ।

- ମାଡମ ନମସ୍କାର ।

- ଆଉ କେମିତି ଅଛ ଆକାଶ ।

- ବହୁତ ଭଲ ମାଡମ ।

- ଆଚ୍ଛା, ଶୁଣିଥିଲି ତମେ ଶାଳିନୀର ସହପାଠୀ । ଶାଲିନୀ କେମିତି ଝିଅ ତମେ ଜାଣିଥିବ ।

କଣ କହିବ ଆକାଶ , ବୁଝିପାରୁନଥିଲା । ହୃଦୟରେ ଅଜବ ସ୍ପନ୍ଦନ । ପାଟିରୁ ବାହାରିଗଲା , ମାଡମ ଶାଲିନୀ ବହୁତ ଭଲ ଝିଅ ।

ଯେମିତି ଥମିଯାଇଥିଲା ଝଡ । ଆକାଶ ଦାଶର ଆଖି ଢଳଢଳ ।

୨. ସଂସ୍କାର

ଆକାଶ ଚାକିରୀ କରେ । ଶାଲିନୀ ତାର ସହକର୍ମୀ ।

ଆକାଶ କରଣ ଆଉ ଶାଲିନୀ ମୁସଲିମ । ପରସ୍ପରକୁ ଭଲ ପାନ୍ତି ଆଉ ବାହା ହେବାକୁ ଚାହାନ୍ତି । ପରିବାରକୁ ମନେଇ ବାହା ହେବାକୁ ଚାହାନ୍ତି ସେମାନେ ।

ଆକାଶ ଘରେ ବିରୋଧ । ଅନ୍ୟ ଜାତିରେ ବାହା ହେଲେ ମଳାପରେ ପିଣ୍ଡ ମିଳିବନି । ପୁଣି ସମାଜ କଣ କହିବ । ଆକାଶର ସଂସ୍କାର ନାହି । ଚାକିରୀ କଲା ବୋଲି କଣ ଜାତିଫାତି ଭୁଲି ଯିବ । ସମାଜ ଗ୍ରହଣ କରିବ ତ ।

ଆକାଶକୁ ବୁଝାଉ ଥିଲେ ସେମାନେ । ସେ କିନ୍ତୁ ଥିଲା ନିଜ ଜିଦ ରେ ଅଟଳ ।

ଶାଲିନୀ କୁ ବୁଝାଇଲେ ସେମାନେ । ଶାଲିନୀ ଆଖିରେ ଥିଲା ଲୁହ । କହିଲା, ବାପା ସେ ମୋର ପ୍ରେମିକ, କିନ୍ତୁ ତ ଆଗରୁ ଆପଣଙ୍କ ପୁଅ । ତାଙ୍କୁ ଆପଣଙ୍କ ଠାରୁ ମୁ କେବେ ଆଉ କଦାପି ଛଡାଇ ନିଜ ପସନ୍ଦର ସଂସାର ଗଢି ପରିବିନି ।

ସେମାନେ ଖୁସିହେଲେ । ସେମାନଙ୍କ ସମାଜ ବି ଖୁସିହେଲା । ଆକାଶର ସଂସ୍କାର ବଞ୍ଚି ସାରିଥିଲା ।

ହେଲେ ଦୁଇ ଆତ୍ମା ମରି ମରି ଯାଉଥିଲେ ।