નસીબના ખેલ...21

પોતાની આ પરિસ્થિતિમાં ધરા પેલા ડિપ્લોમા કોર્સમાં પણ હાજરી નોહતી આપી શકતી... જો કે ત્યાં જાણ કરી દેવામાં આવી હતી ધરાની હાલતની.. એટલે બીજો કોઈ વાંધો ન હતો.

      આમ ને આમ 20 દિવસ ચાલ્યા ગયા. ધરાના હાથમાં હવે ઘણો સુધારો હતો. દાઝ્યાના ઘા હવે ઘણા રૂઝાવા લાગ્યા હતા. ડ્રેસિંગ હવે એકાંતરા થવા લાગ્યું. હવે પહેલા જેટલી બળતરા પણ નોહતી થતી ધરાને. થોડું થોડું પોતાનું કામ કરી શકતી હતી ધરા. પોતાની હાથે જમી પણ શકતી હતી ધરા હવે. દવા હજી શરૂ જ હતી અને હજી આગળ પણ શરૂ રાખવાની હતી... ધીરજલાલ પણ પૂરતી કાળજી રાખતા હતા ધરાની.. દવામાં કોઈ કચાશ નોહતા રાખતા... તો હંસાબેન પણ ખાવાપીવામાં પૂરતી પરેજી જાળવતા હતા ધરાની. એમને ખૂબ જ બીક હતી કે એક તો દીકરીની જાત છે અને જો આ દાઝેલના કોઈ નિશાન કોઈ ડાઘ રહી જશે તો એને પરણાવવામાં ખૂબ મુશ્કેલી આવશે. ધરાનું ભવિષ્ય ખરાબ થશે... શું થશે ધરા નું.. ???? 

      જો કે આ જ ડર ધીરજલાલને પણ હતો.. કુદરતે આમ તો ધરાને નાક નકશો ખૂબ સુંદર આપ્યા હતા... દેખાવડી અને નમણી હતી ધરા. પણ આ દાઝેલાના કોઈ ડાઘ રહી જશે તો...? ધીરજલાલ હંમેશા ભગવાનને પ્રાર્થના કરતા કે ધરાને એકદમ સાજી કરી દે... બંને પતિ- પત્નીએ માનતાઓ પણ રાખી હતી આ માટે.

       (ક્રમશઃ)