କନ୍ୟା

ମୁଁ କନ୍ୟା ବୋଲି

କେଉଁ ମାଆ ମୋତେ

ଆଞ୍ଜୁଳା ଆଞ୍ଜୁଳା ସ୍ନେହର

ପଣତରେ ଢାଙ୍କି ଦେଇଥାଏ.... ।

ପୁଣି କେଉଁ ମାଆ

ଜନ୍ମ ଦେଇ ଛାଡି

ଦେଇଥାଏ ରାସ୍ତାକଡ଼ରେ ତ

ପୁଣି ଡଷ୍ଟବିନରେ... ।

ବାପାଙ୍କ କଡ଼ା ଆକଟ

ଶାସନ ଭିତରେ ଢେର

ସାରା ଅନାବିଳ ଭଲପାଇବା

ପରଶି ଦିଅନ୍ତି... ।

କେଉଁ ବାପା କନ୍ୟା

ସନ୍ତାନ ବୋଲି କେବେ

ମାତ୍ରୁ ଗର୍ଭରୁ ତ କେବେ

ପୁଣି ଦୁନିଆକୁ ଆସିଲା

ପରେ ବି ତାଙ୍କ ଯୋଡ଼ା

ହସ୍ତରେ ମାରିବାକୁ

କୁଣ୍ଠାବୋଧ ନ କରନ୍ତି... ।

ଭାଇ ଯିଏ ଭଗିନୀର

ଦୁଃଖର ସମୟେ ସୁଖର

ସାହାରା ବିପଦରେ ରକ୍ଷା

କବଚ ସାଜି ଦିଅଇ ସୁରକ୍ଷା... ।

କେଉଁ ଭାଇ ଭଉଣୀ ପାଇଁ

କରଇ କପଟ ମନ୍ତ୍ରଣା ତ

କେବେ ଈର୍ଷାର ଖୋଳପା

ଭିତରେ ପେଶଇ ଛୁରା... ।

ପ୍ରେମରେ ପ୍ରେମିକ ହୃଦୟ

ସିଂହାସନରେ ବସାଇ ନିତି

ପ୍ରେମର ଭିକ୍ଷା ମାଗୁଥାଏ

ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଝୁରିହୁଏ ଚିର

ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମର ଭଲପାଇବାକୁ

ଶୁଭ ମନାସୁଥାଏ ଅମର ହେଉ

ଆମ ପ୍ରେମ ଯୁଗ ଯୁଗକୁ... ।

କେଉଁ ପ୍ରେମିକ ପ୍ରତାରକ

ସାଜି ନିରୀହ ପ୍ରେମିକା

ହୃଦୟକୁ ନେଇ ଖେଳଇ

ଖେଳ ପୁଣି କରି ବସେ

କେତେ ଅପରାଧ... ।

ଏଠି ବୃକ୍ଷ ସହିତ ପୁଷ୍ପ

ଥିଲେ ଦିଶଇ ଅତି

ମନୋରମ ମିଳଇ ଅନେକ

ପ୍ରଶଂସା ଯେବେ ବୃକ୍ଷରୁ

ପୁଷ୍ପ ଝଡିଗଲା ପରେ

ନ ମିଳଇ କେବେ ଆଉ

ଭଲପାଇବା... ।

ସତେ ଅବା କନ୍ୟା ବୃକ୍ଷରୁ

ପୁଷ୍ପ ଝଡ଼ା ପରି କନ୍ୟାର

ଜୀବନ ଝଡ଼ିଗଲା ପରେ

ହୋଇଯାଏ ମୂଲ୍ୟହୀନ... ।

କନ୍ୟାକୁ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ମରି ମରି ଜୀଇଁବାକୁ ପଡ଼େ

କେତେ ଆଉ ଅସହାୟ

ହୋଇ ବଂଚିବାକୁ ପଡ଼ିବ

ଏଇ ମାନବ ସମାଜେ.... ।

କଥାରେ କଥାରେ କନ୍ୟାକୁ

ସମ୍ମାନ ଦିଆଯାଉଛି

କିନ୍ତୁ କର୍ମରେ କନ୍ୟାକୁ

ଧର୍ଷଣ ତ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ପୁଣି

ଲାଞ୍ଛନା ଓ ଅପବାଦ

କେତେ କ'ଣ ଯେ କନ୍ୟାକୁ

ସହିବାକୁ ନ ପଡ଼ୁଛି... ।

କେତେ ଆଉ ଛପି ଛପି

ଲୁହ ଢାଳୁଥିବୁ କେତେ

ଆଉ ମନର କୋହକୁ

ମନରେ ଜାଳିବୁ.... ।

କାଜଲ କାଦମ୍ବିନୀ ଖୁଣ୍ଟିଆ

ଅରିମୂଳ, କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା