ମୋ ମନ ଚଞ୍ଚଳ ହୁଏ

ବୃନ୍ଦାବନେ ତୁମ ବଇଁଶୀ ବାଜିଲେ

ମୋ ମନ ଚଞ୍ଚଳ ହୁଏ ,

କାହା ଆକଟକୁ ଖାତର ନ କରି

ସଅଳ ପାଶକୁ ଧାଏଁ ।(୦)

ମଥାରୁ ଅଞ୍ଚଳ ଖସିଯାଇ କେବେ

ବରଜ ଦାଣ୍ଡରେ ପଡ଼େ ,

ପାଦର ଝୁଣ୍ଟିଆ-ନୂପୁର ଯେ ପୁଣି

ବାଟେ ଘାଟେ ଛିଣ୍ଡି ଗଡ଼େ ।

କେଉଁଥିକି ନିଘା ନ କରି ମୁଁ ଜମା

ତୁମରି ପାଶକୁ ଧାଏଁ ।(୧)

ବୃନ୍ଦାବନେ ତୁମ ବଇଁଶୀ ବାଜିଲେ

ମୋ ମନ ଚଞ୍ଚଳ ହୁଏ ,

କାହା ଆକଟକୁ ଖାତର ନ କରି

ସଅଳ ପାଶକୁ ଧାଏଁ ।

ବଇଁଶୀର ତାନେ ପାଦ ମିଳାଇ ମୁଁ

ଭାବେ ଭୋଳ ହୋଇ ଝୁଲେ ,

ତୁମ ପରଶରେ ସକଳ ଯାତନା-

ନିନ୍ଦା,ଅପବାଦ ଭୁଲେ ।

ଆଉ କିଏ ସେଠି ଅଛି କି ନ ଅଛି

ତେଣିକି ଧ୍ୟାନ ନ ଥାଏ ।(୨)

ବୃନ୍ଦାବନେ ତୁମ ବଇଁଶୀ ବାଜିଲେ

ମୋ ମନ ଚଞ୍ଚଳ ହୁଏ ,

କାହା ଆକଟକୁ ଖାତର ନ କରି

ସଅଳ ପାଶକୁ ଧାଏଁ ।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ।