ପାପ ଉପାଖ୍ୟାନ

* ପାପ ଉପାଖ୍ୟାନ *

ଅଫିସ୍ ସାମ୍ନା ଚା’ ଦୋକାନରୁ ବାହାରିଲା ବେଳକୁ ନଜର ପଡିଲା ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁଙ୍କ ଉପରେ, ସେ ତାଙ୍କର ମୋଟର ସାଇକେଲଟାକୁ ପେଲି ପେଲି ନେଉଥାନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଏପରି ଦୟନୀୟ ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ବଡ ବିକଳ ଲାଗିଲା । ଏମିତି ଏ ମୋଟା ଲୋକଟା, ବିଚରା କେତେ କଲବଲ ହେଉଛି, ଏତେ ବଡ ଥନ୍ତଲ ପେଟ ନେଇ ସବୁ ବେଳେ କେତେ କଷ୍ଟରେ ଚାଲେ, ଆଜି ବୋଝ ଉପରେ ଏଇ ଲଳିତା ବିଡା ପରି ଏବେ ଏଇ ମୋଟର ସାଇକେଲକୁ ପୁଣି ପେଲି ପେଲି ନେବାକୁ ହେଉଛି । ଦେହ ସହିଲାନି, ପଚାରି ଦେଲି, ସାର୍ କଣ ହେଲାକି ? ବାଇକ୍ କଣ ଷ୍ଟାଟ ହେଉନି ? ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁ ମୁହଁ ଟେକି ଥରେ ମୋତେ ଅନେଇଲେ, ଚାହାଣୀରେ ତାଙ୍କର ବଡ ବିବଷତା ନଜର ଆସୁଥିଲା ଆଉ କ୍ରୋଦ୍ଧ ବି ! କହିଲେ, “ହ୍ୟାପୋ, ଆଜି ମୋ ବାଇକରୁ କିଏ ହାୱା କିଏ ବାହାର କରି ଦେଇଛି ଶଳା । ଆଖ ପାଖରେ ପଞ୍ଚରବାଲା ବି କୋଉଠି କେହି ନାହିଁ । ଅଧା ମାଇଲି ରାସ୍ତା ଏବେ ବାଇକଟାକୁ ପେଲି ପେଲି ନେବାକୁ ପଡିବ । କହିଲି ଆଜ୍ଞା, ପଞ୍ଚର ବି ହୋଇ ଥାଇ ପାରେ, ଖରା ଦିନ, କୋଉ ପୁରୁଣା ପ୍ୟାଚ୍ ଉଠି ଯାଇଥିବ ବୋଧେ । ଘନଶ୍ୟାମ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ, ନାଇଁହୋ, ନୁଆ ଟାୟାର ଟ୍ୟୁବ୍ ପକେଇ ଥିଲି ଏଇ ମାସେ ହେଲା । ପୁରୁଣା ପଞ୍ଚର ଜମାରୁ ନଥିଲା । ଏଇ ଶଳା ଆମ ଅଫିସ ଲୋକ ଭିତରୁ କେହି ଏଇ କାଣ୍ଡ କରିଛି । ଶଳା ଏମାନେ ନିଜ ଆଖିରେ କାହାର ଉନ୍ନତି ଦେଖି ସହି ପାରିବେନି ।

ମୁଁ କଣ ଉତ୍ତର ଦେବି ଭାବି ପାରୁ ନଥିଲି, ଖାଲି ଛୋଟିଆ ହଁ ଟିଏ କହି ରହି ଗଲି । ପୁଣି ସମବେଦନା ଦେଖେଇ କହିଲି, ” ହଁ ଆଜ୍ଞା, ଫ୍ଲାଟ ଟାୟାରରେ ବାଇକ୍ ପେଲି ପେଲି ନେବାରେ ଯେ କେତେ କଷ୍ଟ ମୋତେ ଜଣା ଅଛି, ସେ ଅନୁଭୂତି ମୋର ଅଛି ଆଜ୍ଞା । ଥରେ ଦି’ଥର ରାସ୍ତାରେ ମୋ ବାଇକ୍ ବି ପଞ୍ଚର ହୋଇଛି । ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁ କୁନ୍ଥେଇ କୁନ୍ଥେଇ ବାଇକ୍ ପେଲି ପେଲି ଚାଲି ଗଲେ । ସେ ରାସ୍ତାର ବୁଲାଣିରେ ଲୁଚି ଗଲା ପରେ, ମୋ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ଫିକ୍ କିନା ହସି ଦେଲା । ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ଆମ ଅଫିସର ପିଅନ୍, ପଚାରିଲି, ହେଃ ହସୁଛୁ କଣ ? ତା ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ତୋ ମନରେ ଟିକିଏ ବି ଦୟା ଆସୁନି ? ତୋ ନାଆ ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ କିଏ ରଖିଲା ବା’ । ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ହସି ହସି କହିଲା, ଆଜ୍ଞା, ମୋ ନାଆଟା ସିନା ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ, ହେଲେ ଲୋକଙ୍କ ଦୁଃଖ ଭଞ୍ଜନ କରି ପାରୁନି ! ସେଥି ପାଇଁ ତ ଦୁଷ୍ଟ ଲୋକଙ୍କୁ ଦୁଃଖ ଦେଇ ଟିକିଏ ଖୁସି ହେଉଛି !

: ମାନେ?

ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ କହିଲା, ଆଜ୍ଞା ତା ମାନେ ହେଉଛି, ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁଙ୍କୁ ଏ ଦଣ୍ଡ ମୁଁ ଦେଇଛି । ଶଳା ସକାଳୁ ସଂଞ୍ଜ ଯାଏ ବସି ଲାଞ୍ଚ ଖାଇ ଖାଇ ପେଟଟାକୁ ଓଦର ପରି ଫୁଲେଇ ସାରିଲାଣି । ଦୟା ମାୟା କହିଲେ ଲୋକଟା ପାଖରେ ଟୋପିଏ ବି ନାହିଁ, ଗରୀବ, ଧନୀ, ବୁଢା କି ଟୋକା କିଛି ଫରକ୍ କରୁନି, କାହାକୁ ଛାଡୁନି । ଫାଇଲ ଆସିଲା ମାନେ ଆଲମାରୀ ଭିତରେ ଦବେଇ ଦେଉଛି, ଆଉ, କେହି ଫାଇଲ୍ ବିଷୟରେ ପଚାରିଲେ ନିର୍ଲଜଙ୍କ ପରି ହାତ ପତେଇ ଦେଉଛି, କହୁଛି ଦେ କେତେ ଦେଉଚୁ ଦେ, ପଇସା ଖର୍ଚ୍ଚ ନକଲେ ଫାଇଲ୍ ସେମିତି ପଡି ପଡି ଉଈ ଖାଇ ଯିବ ପଛେ ଆଗକୁ ବଢିବନି ! ଲାଞ୍ଚ ଖାଇ ଖାଇ ଦେଖୁନ, କେତେ ବଡ ପେଟଟାଏ କଲାଣି ! ଦଶ ମାସର ଗର୍ଭିଣୀ ମାଇପିଙ୍କ ପରି ଦିଶୁଛି । ଆଜି ବିଚାରୀ ବଧବା ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଟିଏ ଆସିଥିଲା ତାର ଭତ୍ତା ପାଇଁ, ଗରୀବ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟା ବିଚାରୀ, କଙ୍କାଳ ଗଣି ହେଇ ଯିବ ତାର, ଭଲ ଲୁଗା ଖଣ୍ଡିଏ ବି ତା ପାଖରେ ନାହିଁ ପିନ୍ଧିବାକୁ । ସାଙ୍ଗରେ ଦିଟା ବିମାରିଆ ଛୁଆ । ତା ଫାଇଲକୁ ବି ଅଟକେଇ ରଖିଛି । କହିଲା ଦି’ଶହ ନଦେଲେ ଫାଇଲ ଆଗକୁ ବଢିବନି, ବିଚାରୀ ନିରାଶ ହୋଇ ଫେରି ଗଲା । ନିରାଶ ହୋଇ ଫେରିବା ବେଳେ ତା ଆଖିର ସେଇ ଲୁହ, ତାରି ନିଶ୍ୱାସ, ଅଭିଶାପ ହୋଇ ପଡିଲା ୟାରି ଉପରେ । ଭଗବାନ ମୋତେ କହିଲେ ତାକୁ ତୁ ଦଣ୍ଡ ଦେ, ଆଉ ମୁଁ ତା ବାଇକର ହାୱା ଖୋଲି ଦେଲି ।

: ତା କଥା ଶୁଣି କହିଲି, ବଡ ପାପଟାଏ କରି ଦେଲୁରେ ତୁ ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ !
ଆର୍ତ୍ତ ତାର ବତିଶ ଦାନ୍ତ ଦେଖେଇ ହସିଲା, ମୁଚକୁନ୍ଦ ହସଟିଏ, ପୁଣି କହିଲା, କାଲି ସକାଳୁ ମନ୍ଦିର ଯିବି ପରା ।

: ପଚାରିଲି, କାହିଁକି ?

ପାପ ଛଡେଇବାକୁ ଆଜ୍ଞା, ହସି ହସି ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ଜବାବ ଦେଇ କହିଲା, ଆଜ୍ଞା କଥାରେ କହନ୍ତି, ଦିଅଁ ଦରଶନ କଲେ କୁଆଡେ ପାପ ସବୁ ଚାଲି ଯାଏ, ଆଉ ତ ଆଉ, ଥରେ ରାମ ନାମ ନେଲେ ଯେତେ ପୂଣ୍ୟ ଅର୍ଜନ ହୁଏ, ମଣିଷ ତାର ସାରା ଜୀବନରେ ସେତିକି ପାପ ବି କରି ପାରେବନି । ଏଇ ଦେଖ କହି, ରାମ ରାମ ଦି ଥର କହି ପକେଇଲା, ଆଉ କହିଲା, ହେଇ ଦେଖ, ଗଲା ଆଜ୍ଞା ମୋର ଏଇ ଜନ୍ମର ସବୁ ପାପ, ନାଶ ହୋଇ ଗଲା ଗୋଟିଏ ଥର ରାମ ନାମରେ, ଆଉ ଥରେ ରାମ ନାମରେ ଆଗଲା ଜନ୍ମର ବି ପାପ ଇନସୁରାନସର ଆଡଭାନ୍ସ ପ୍ରିମିୟମ ଜମା ହୋଇ ଗଲା ।

ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣର ଏ ଯୁକ୍ତି ଶୁଣି ମୋତେ ବି ହସ ଲାଗିଲା, ହସି ହସି କହିଲି, ଆରେ ସେମିତି ହେଲେ ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁ ରିଟାୟାର୍ଡ ହୋଇ ଗଲା ପରେ ହରିଦ୍ୱାର ଯାଇ ଥରେ ଗଙ୍ଗା ସ୍ନାନ କରି ସବୁ ପାପ ଧୋଇ ଆସିବେନି ? ତୋତେ ଦଣ୍ଡ ଦେବାର କଣ ଦରକାର ଥିଲା । ଆଉ କଣ ବାକି ରହିଲା ଯେ । ସିଏ ପାପ ବି ଆଜି କଲେ, ଦଣ୍ଡ ବି ଆଜି ପାଇଲେ । ତାଙ୍କର ସବୁ ପାପ ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ହୋଇ ଗଲା ।

ଗଙ୍ଗା ସ୍ନାନ କଥା ଶୁଣି ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ବହେ ହସିଲା, କହିଲା, ମୋର ଗୋଟେ ଗପ ମନେ ପଡୁଚି ଆଜ୍ଞା, ଥରେ ଜଣେ ବାବାଜୀ ତାଙ୍କ ପ୍ରବଚନରେ କହୁ ଥିଲେ ଯେ ମୁଁ ଶୁଣିଥିଲି, ଆପଣ ଶୁଣିବେ? କହିଲି, ରହ, ଚାଲ ସେଇଠି ସେଇ ରଘୁଆ ଚା' ଦୋକାନରେ ବସି କପେ କପେ ଚା’ ପିଉ ପିଉ ତୁ କହିବୁ ତୋ ଗପ ।

ସଂଜ ନଇଁ ଆସୁ ଥଲା, ଅଫିସ୍ ଛୁଟି ହେବାର ଅଧ ଘଣ୍ଟାରୁ ଅଧିକ ସମୟ ହୋଇ ଗଲାଣି, ସମସ୍ତେ ଜେଝା ଜେଝା କାମ ସାରି ପ୍ରାୟ ଚାଲି ଗଲେଣି । ରଘୁଆର ଚା’ ଦୋକାନ ବି ଖାଲି ପଡିଛି, କେହି ଗରାଖ ନାହିଁ ସେଠି । ଦୋକାନ ବନ୍ଦ କରିବାକୁ  ସେ ତାର ଆସବାସ ସବୁ ସଜାଡିବାରେ ଲାଗିଛି । ଛୋଟୁ, ଜଳଖିଆ ପ୍ଲେଟ, ଚା' ଗ୍ଲାସ କପ୍ ସବୁ ଧୋଇବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ।

ରଘୁଆ ଦୋକାନରେ ପହଞ୍ଚି କହିଲି, ଆରେ ରଘୁ ଚା’ ଦି’କପ୍ ତିଆରି କର, ରଘୁ ଥରେ ଆମକୁ ଚାହିଁ କହିଲା, ଆଉ ଚା' କରି ହେବନି ଆଜ୍ଞା, ଖିର ସରି ଗଲାଣି, ଆଉ ଚା’ ବନେଇ ହବନି । ଚୁଲା ଉପରେ କେଟିଲରେ ଦୁଇ ଚାରି କପ୍ ଚା' ବଳିଛି, ଦଶ ମିନିଟ୍ ଆଗରୁ ରାଉତ୍ ବାବୁଙ୍କ ପାଇଁ କରି ଥିଲି । କହିବେ ଯଦି କପ୍ ରେ ଢାଳି ଦେବି । ଏଇଟା ସବୁ ବେଳେ ରଘୁର ରେଡିମେଡ୍ ଉତ୍ତର, ସକାଳ ତିଆରୀ ଚା’କୁ ବି ସଂଧ୍ୟାରେ ଦଶ ମିନିଟ୍ ଆଗରୁ ବନେଇଚି କହି ପିଲେଇ ଦିଏ । ଅଗତ୍ୟା କିଛି ଚାରା ନଦେଖି କହିଲି,  ହଉ ଦେ କହି ବସି ଗଲୁ ସାମ୍ନାରେ ପଡିଥିବା ଖାଲି ବେଞ୍ଚଟା ଉପରେ । ରଘୁ ରଡିଟାଏ କରି କହିଲା, ହେଇରେ ଛୋଟୁ, ବାବୁଙ୍କୁ ଦିଟା ଚାହା ଦେଇ ଯା, ବିସ୍କୁଟ କି ନିମିକି ଦିଟା ଦେବି କି ଆଜ୍ଞା ! ଆମ ଆଡକୁ ଚାହିଁ ରଘୁ ପଚାରିଲା । କହିଲି, ନାହିଁ ନାହିଁ ଖାଲି ଚହା ଦୁଇଟା ଦେ ।

ଚା’ ପିଉ ପିଉ ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣକୁ କହିଲି, ହଁ ଏବେ କହ, ତୋର କଣ କାହାଣୀ କଥା କହୁ ଥିଲୁ। ଆର୍ତ୍ତ ଚା’ ଗ୍ଲାସରୁ ଗୋଟାଏ ସୁଡକି ଲଗାଇ କହିଲା, ଏଇଟା ବହୁତ ଦିନର ପୁରୁଣା କଥା ଆଜ୍ଞା, ଥରେ ଜଣେ ଜମିଦାର ଗଙ୍ଗା ସ୍ନାନ କରିବାକୁ ହରିଦ୍ୱାର ଯାଇ ଥିଲେ । ବଡ ଧର୍ମପରାୟଣ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ଜମିଦାର ବାବୁ । ଜୀବନ ସାରା ଦାନ ଧର୍ମ କରିବା, ଲୋକଙ୍କ ସେବା କରିବାରେ କଟେଇ ଦେଇ ଥିଲେ । ଏମିତି ଗଙ୍ଗାରେ ଗାଧୋଉ ଗାଧୋଉ ମନରେ କଣ ଆସିଲା କେଜାଣି, ଭାବିଲେ ‘ଦୁନିଆ ଯାକର ପାପି ଆସି ଏଇଠି ଗଙ୍ଗାରେ ସ୍ନାନ କରୁଛନ୍ତି, ଗଙ୍ଗା ମାଆ ସମସ୍ତଙ୍କର ସବୁ ପାପ ଧୋଇ ନେଉଛି, ଏତେ ପାପ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଗଙ୍ଗା ମାତା କରୁଛି କଣ ?’ ଶେଷରେ ନିଜର ଉତ୍କଣ୍ଠାକୁ ଚାପି ରଖି ପାରିଲେନି ଜମିଦାର ବାବୁ, ଗଙ୍ଗା ମାଆକୁ ପଚାରି ବସିଲେ;

: ହେ ଗଙ୍ଗା ମାଆ, ସଂସାର ଯାକର ପାପି ତୋରି ଶରଣରେ ଆସୁଛନ୍ତି, ତୋରି ପବିତ୍ର ଜଳରେ ସ୍ନାନ କରି ସବୁ ପାପ ଧୋଉଛନ୍ତି । ଏତେ ପାପ ଧୋଇ ତୁମେ ସେ ସବୁ ପାପକୁ ନେଇ କଣ କରୁଛ ?

ଗଙ୍ଗା ମାଆ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପ୍ରକଟ ହୋଇ ଟିକିଏ ହସି କହିଲେ; “ବତ୍ସ, ମୁଁ ପତିତପାବିନି ଗଙ୍ଗା, ମୋ ଜଳରେ ସ୍ନାନ କଲେ ପାପିର ସବୁ ପାପ ଧୋଇ ହୋଇଯାଏ । ହେଲେ ପାପ ସାଙ୍ଗରେ ମୋର ବା’ କଣ କାମ ? ପାପି, ତପି, ଯୋଗୀ, ଭୋଗୀ, ସାଧୁ, ସନ୍ତ ସମସ୍ତେ ଆସି ମୋ ପବିତ୍ର ଜଳରେ ସ୍ନାନ କରନ୍ତି, ମୋର ଜଳର ପବିତ୍ରତା ପାପି ମଣିଷର ପାପ ଧୋଇ ନିଏ । ଯେମିତି ସାବୁନ ଲଗେଇଲେ ଦେହର ମଳି ସବୁ ଧୋଇ ହୋଇ ଯାଏ ସେମିତି । ହେଲେ ମୋର ପାଣି ତ ପୋଖରୀ ପରି ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ଜମା ହୋଇ ରହେନି । ମୋର ଜଳ ଧାରା ନିରନ୍ତର ଏହି ପରି ବୋହି ବୋହି ଚାଲିଛି ଏବଂ ଶେଷରେ ଗଙ୍ଗାସାଗରରେ ସମୁଦ୍ରରେ ଯାଇ ମିଶି ଯାଉଛି । ସେଇ ପାଣିରେ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ପାପ ସବୁ ଭାସି ଭାସି ଯାଇ ସମୁଦ୍ରରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଉଛି ।” ସମସ୍ତଙ୍କର ସବୁ ପାପ ମୁଁ ମହୋଦଧି ରେ ବିସର୍ଜନ କରି ଦେଉଛି ।

: ଜମିଦାରଙ୍କର ଉତ୍କଣ୍ଠା ବଢି ବଢି ଚାଲିଲା, ପୁଣି ଗଙ୍ଗା ମାଆକୁ ପଚାରିଲେ, ମା, ସବୁ ପାପ ସମୁଦ୍ରରେ ଜମା ହୋଇ ଯାଉଛି ତାହା ହେଲେ ଏତେ ସବୁ ପାପ ନେଇ ସମୁଦ୍ର ତ ସଂସାରର ସବୁ ଠାରୁ ବଡ ପାପି ହୋଇ ଗଲା !

ଗଙ୍ଗା ମାଆ ଟିକେ ହସି କହିଲେ, “ନାହିଁରେ, ସମୁଦ୍ର ହେଲା ରତ୍ନାକର, ରତ୍ନ ରଖିବା ତା କାମ, ପାପ ରଖି ସିଏ ବା କଣ କରିବ ? ସିଏ ବି ପାପକୁ ପାଖରେ ରଖେନା, ଯେମିତି ଖରା ଦିନ ଆସିବ, ତାର ପାଣି ସବୁ ବାଷ୍ପ ହୋଇ ଯିବ, ସେଇ ବାଷ୍ପ ସାଙ୍ଗରେ ପାପ ସବୁ ଆକାଶକୁ ଉଠି ଯାଇ ମେଘରେ ମିଶି ଯିବ” ।

: ଆଚ୍ଛା, ତାହା ହେଲେ ମେଘ ସବୁ ଠାରୁ ବଡ ପାପି, ଜମିଦାର ଗଙ୍ଗା ମାଆଙ୍କୁ କହିଲେ ।

ଗଙ୍ଗା ମାଆ ହସି ହସି କହିଲେ, “ନାହିଁ, ମେଘ କାହିଁକି କାହା ପାପର ଭାଗି ହେବ, ମେଘର ବା ଆୟୁଷ କେତେ ? ଖରା ଦିନ ପରେ ବର୍ଷା ରୁତୁ ଆସିବ, ମେଘ ଭାସି ଭାସି ସାରା ଆକାଶରେ ବ୍ୟାପୀ ଯିବ, ତା ସାଙ୍ଗରେ ପାପର ରଙ୍ଗରେ କଳା ଦିଶୁଥିବା ମେଘ ଯେତେକ ସେ ସବୁ  ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ବର୍ଷି ଯିବ, ବର କୋଳିଆ ପାଣି ଟୋପା ହୋଇ, ଆଉ ସେଇ ପାଣି ସାଙ୍ଗରେ ସବୁ ଯାକ ପାପ ବି ଢାଳି ହୋଇଯିବ ସାରା ଦୁନିଆରେ, ଯାହା, ଯାହାର ପାପ ତାହାରି ଉପରେ ବାଛି ବାଛି ବରଷି ଚାଲି ଯିବ । ତୁମ ପାପ ପୁଣି ତୁମ ପାଖକୁ ୱାପସ୍” ।

ଜାଣିଲେ ଆଜ୍ଞା, ଯାହା ବି କରନ୍ତୁ ପାପ, ପାପିକୁ ଛାଡି କୁଆଡେ ଯାଏନି । ସବୁ ବେଳେ ସାଙ୍ଗରେ ରହେ, ପାପର ହିସାବ ଅଲଗା, ପୂଣ୍ୟର ଅଲଗା । ପୂଣ୍ୟ ପାଇଁ ଯେପରି ସୁଖ ମିଳିବ ପାପ ପାଇଁ ସେତେକି ଦଣ୍ଡ ବି ମିଳିବ , ହିସାବ କିତାବ ପୁରା ସମାନ ସମାନ ହେବ, ନା କିଛି କମ୍, ନା କିଛି ବେଶି ।

ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ଗୋଟାଏ କ୍ୱାଲିଫାଏଡ ଚାଟାର୍ଡ ଆକାଉଣ୍ଟାଣ୍ଟ ପରି ପୁରା ପାପ ଉପଖ୍ୟାନର ତର୍ଜମା କରି ଗଲା, କହିଲା ଆଜ୍ଞ, ପାପ ପୂଣ୍ୟ କିଛି ବ୍ୟାଙ୍କ ଖାତା ନୁହଁ ଯେ ଡେବିଟ୍ କ୍ରେଡିଟ୍ ହେଉ ଥିବ । ଶହେ ପାପ କଲି, ପଚାଶ ପୂଣ୍ୟ, ଜମା ଖର୍ଚ୍ଚ ହିସାବ ପରେ ବଳକା ରହିଲା ପଚାଶ, ସେଇଟା ଗଙ୍ଗାରେ ଯାଇ ବିସର୍ଜନ କରି ଦେବି, ବ୍ୟାଡଡେବ୍ଟ ରାଇଟ୍ଅପ୍ ହୋଇ ଯିବ ! ସେମିତି କିଛି ହୁଏନି ଆଜ୍ଞା । ସବୁ ହିସାବ ଏଇଠି ହୁଏ । ଦେବା, ନେବା, ପାଇବା, ନପାଇବା ସବୁ ଏଇଠି ହିସାବ ନିକାଶ ପଇଠ କରି ଫେରିବାକୁ ହେବ । ଆଗଲା ପିଛିଲା ଜନ୍ମର କିଛି ନେଣ ଦେଣ ବାକି ରହେନି । ଏଠି ସବୁ ନଗଦ କରବାର । ଯେମିତି କରିବ, ସେମିତି ଏଇଠି ଭୋଗିକି ଯିବ । କୋଳି ଗଛ ଲଗେଇ ତ କେହି ଆମ୍ବ ତୋଳି ପାରିବ ନାହିଁ ନା । ତାକୁ ଖଟା କୋଳି ହିଁ ଖାଇବାକୁ ମିଳିବ, କୋଳି ଗଛ ମୂଳକୁ ଗଲେ ପାଦରେ କଣ୍ଟା ଫୁଟିବ । ତେଣୁ ସାଧୁ ହେ, ସାବଧାନ ରୁହ, ଅବଧାନେ ଏତିକି ପଢେଇଛନ୍ତି ଆଜ୍ଞା ।

***0***