ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡିଆଭୂତ

ନନା ଚା' ଦୋକାନରେ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଗାଁର ମୌସୁମୀ ଅଧିବେଶନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଏ ।ମର୍ଣ୍ଣି ଉଆକ୍ ନାଁରେ, ପେଟ ଝଡ଼େଇବା ବାହାନାରେ, ଡାଇବେଟିସ୍ କମେଇବା ଆଳରେ ଆଖ ପାଖ ଗାଁର କିଛି ମାନ୍ୟଗଣ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଖଟି ଜମାନ୍ତି । ଚା' ତ ପିଅନ୍ତି ଅବଶ୍ୟ, ଚା' ପିଇବା ତ କେବଳ ବାହାନା,କିନ୍ତୁ ଏହି ଅବସରରେ ଦେଶ ଦୁନିଆର ଖବର ଠୁଁ ଆରମ୍ଭ କରି ମଣିପୁର ଦଙ୍ଗା ଠୁଁ ଆରମ୍ଭ କରି ଚନ୍ଦ୍ରଯାନ-୩ ର ବିକ୍ରମ -ଲ୍ୟାଣ୍ଡର ଓ ପ୍ରଜ୍ଞାନ-ରୋଭର ବିଷୟରେ ଦୈନିକ ଆପଡେଟ୍, ମୋଦି ସରକାର ବିରୁଦ୍ଧରେ ଅବିଶ୍ଵାସ ପ୍ରସ୍ତାବକୁ ନେଇ ପାର୍ଲିୟାମେଣ୍ଟରେ ତର୍କ ବିତର୍କ ଠୁଁ ଆରମ୍ଭ କରି ଓଡିଶାରେ ସୁର ଭାଇଙ୍କର ଜନ୍ମଦିନ ପାର୍ଟିରେ ଆ-ଥୁ ଓ ମାତି ଚାଲ ଇତ୍ୟାଦି, ଆଠ ଦଶ ପଞ୍ଚାୟତକୁ ନେଇ ପଚାଷ- ଷାଠିଏ ଗାଁ -ମଫସଲର ଅଳି -କନ୍ଦିର ଭଲ-ଭେଲ ତୁଣ୍ଡବାଇଦ ଉପରେ ସାରଗର୍ଭକ ଆଲୋଚନାରେ ମୁଣ୍ଡ- ତୁଣ୍ଡବି ଖେଳାନ୍ତି ଖୋଲନ୍ତି 

।

ନନା ଦୋକାନର ଆଉ ଗୋଟିଏ ଆକର୍ଷଣ ଥାଏ ।" ସମାଜ "ଦୈନିକ ଖବରକାଗଜ ଟା ପଢିବାକୁ ମିଳେ । ତେଣୁ କିଛି ଅଣ-ଚା' ପିପାସୀ ଅଭିଭାବକ ମଧ୍ୟ ବେଞ୍ଚ ଉପରେ କିଛି ସମୟ ପଛକୁ ଜାକିଦେଇ ଚୁମ୍ବକରେ ଆଖି ପକେଇ ଆଣନ୍ତି । ଘରେ ପତ୍ନୀଙ୍କର ସିରିଏଲ୍‌ ଯୋଗୁଁ ଟିଭିରେ ଖବର ମନା, ପୁଅ -ଝିଅଙ୍କର ଡିଜିଟାଲ ପାଠ ଯୁଗରେ ମୋବାଇଲରୁ ବଂଚିତ ହେଉଥିବା ତଥାକଥିତ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀମାନେ ମଧ୍ୟ ସମୟ ସୁବିଧା ଦେଖି ଅନ୍ତତଃ ପାଞ୍ଚ-ଦଶ ମିନିଟ୍ ବସିବାକୁ "ସମାଜ " ପଢିବାକୁ କୁଣ୍ଠାବୋଧ କରନ୍ତି ନାହିଁ ।

ଗଦା ରାଉତ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଧାନ ବିଲକୁ ବାହାରିଛି ବୋଧେ । କାନ୍ଧରେ ନାଲି ଖୋର୍ଦ୍ଧା ଗାମୁଛା ପକେଇ, ପାଟିରେ ପାନ ଖଣ୍ଡେ ଚୋବେଇ ଚୋବେଇ, ସାଇକେଲ ପଛରେ କୋଦାଳ ଲଦେଇ କ୍ଷେତ ଆଡ଼କୁ ବାହାରିଛି ବୋଧେ । ତଳା ପଡ଼ିବ କରଞ୍ଜଗଛ ପଦାରେ ବୋଲି କହୁଥିଲା । ଗତ ଦୁଇ-ତିନି ଦିନର ଲଗାଣ ବର୍ଷା ଫଳରେ ଷୋଳଷା ପାଣ୍ଠରେ ପାଣି ଲାଗି ଯାଇଛି । ପୂରା ଜଳମଗ୍ନ ସବୁ ଚାଷଜମି । 

ରାସ୍ତାରେ ନନା ଚା' ଦୋକାନ । ଗହଳି ଚହଳି ସେତେ ନାହିଁ । "ସମାଜ " ଉପରେ ଟିକେ ଆଖି ପକେଇବାର ଇଚ୍ଛାକୁ ସମ୍ଭରଣ କରିପାରିଲାନି ଗଦା ରାଉତ । ମ୍ୟାଟ୍ରିକୁଲେଟ ୧୯୯୬ ମସିହାରୁ । ପାଠର ମହତ ବୁଝେ । ଗରିବି ଓ ପରିବାରର ଆର୍ଥିକ ପରିସ୍ଥିତି ପାଇଁ ସିନା ଆଗକୁ ପାଠ ପଢି ପାରିନି, କଲେଜରେ ନାମ ଲେଖେଇ ପାରିନି, କିନ୍ତୁ ପୁଅ-ଝିଅର ପାଠପଢ଼ାକୁ ଅଗ୍ରାଧୀକାର ଦିଏ | ବଡ ପୁଅ ଦୀପକ ରାଉତକୁ ସୁଦୂର ରାଜସ୍ଥାନ କୋଟା ସହରରେ ଆଇଆଇଟି କୋଚିଂରେ ଛାଡିଛି ଜମି କେଇ ଘୁଣ୍ଟ ବିକିଦେଇ । ପୁଅ ଗାଁ ରେ ପ୍ରଥମ ଆଇଆଇଟିଆନ୍‌ ହେବ ବୋଲି । ସବୁବେଳେ ସାଉଥ ଆଫ୍ରିକାର ପ୍ରଥମ କଳା ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ନେଲସନ୍ ମାଣ୍ଡେଲାଙ୍କର ଆପ୍ତବାକ୍ୟକୁ ଦୋହରାଇ ଥାଏ ଗଦା ଭାଇ -- " ଶିକ୍ଷା ଏମିତି ଗୋଟେ ଅସ୍ତ୍ର ଯିଏ ଗରିବିକୁ ହରେଇ ପାରିବ ।"

ସମାଜ -ପ୍ରଥମ ପୃଷ୍ଠା ବାଁ ପଟ ପାଖରେ ଥିବା ବ୍ୟଙ୍ଗ କବି ଜ୍ଞାନ ରଥଙ୍କ " ଜନେ ହସିବେ " ଚାରିପଦି ପଢିଗଲା ଗଦା ରାଉତ ଏଇମିତି ।

"ଡେଙ୍ଗୁ ମେଲେରିଆ ନ ହେବ କେମିତି

ଯାହା ଏଠି ପରିମଳ

ଚାରିଆଡ଼େ ପଚା ନାଳ ନରଦମା

ମଶାଙ୍କ ଅନ୍ତୁଡିଶାଳ

ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ଦୁରୁବଳ

ମଣିଷ ହେଜୁନି ସ୍ଥିତି ପରିସ୍ଥିତି

ହକାରି ଆଣୁଛି କାଳ ।"

ଗଦା ଭାଇ ଟିକିଏ ମୁରୁକି ହେଲା । ସତ କଥା ତ । ଚାରିଆଡ଼େ କଳା ମଚ ମଚ ଡାମୁକା ମଶା ମାନଙ୍କର ବିରାଟ ଫଭଜ । ମଣିଷ କଥା ଛାଡ଼, ଗାଈ-ଗୋରୁଙ୍କ ପାଇଁ ବି ଆଜି କାଲି ଧୂଆଁ ବି କାମ କରୁନି, ବଡ଼ ବଡ଼ ମଶାରୀ ଦରକାର ପତୁଛି । 

ପୁଣି ଦ୍ଵିତୀୟ ପୁଷ୍ଠାର ରାଶିଫଳ ଆଡକୁ ମୁଣ୍ଡ ବୁଲେଇବା ବେଳକୁ ଆଖିରେ ବଡ଼ ବଡ଼ ଅକ୍ଷରରେ ଥିବା ମୂଖ୍ୟ ଖବର ଉପରେ ଆଖିଟା ଲାଖିଗଲା ଗଦା ଭାଇର ।

 " କୋଟା ପାଲଟିଛି ଆତ୍ମହତ୍ୟା ରାଜଧାନୀ ", ଏବର୍ଷ ଗଲାଣି ୨୧ ଛାତ୍ରୀଛାତ୍ରୀଙ୍କ ଜୀବନ " ଦେଶର କୋଚିଂ କ୍ୟାପିଟାଲ ସୁଇସାଇଡ ସିଟିର ଦୁର୍ନାମ ମୁଣ୍ଡାଇଛି " ଇତ୍ୟାଦି ଇତ୍ୟାଦି ।

ଏକା ନି8ଶ୍ୱାସକେ ହେଡ ଲାଇନ ପଢିଦେଲା । ଛାତିରେ ଛନକା ପଶିଲା । ଦିପୁ ଟା ଭଲରେ ଅଛି ତ କୋଟାରେ ? ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ମନେ ମନେ ରଟୁଥାଏ କିନ୍ତୁ ପଢି ଚାଲିଥାଏ ତଳକୁ ତଳକୁ ।

ଜୟପୁର,୧୬/୮:

ଭାରତର କୋଚିଂ କ୍ୟାପିଟାଲ ଦ୍ଭାବେ ପରିଚିତ ରାଜସ୍ଥାନର କୋଟା ସହର ଆତ୍ମହତ୍ୟାର ରାଜଧାନୀ ରୂପେ ମଧ୍ୟ ଦୁର୍ନାମ ମୁଣ୍ଡାଇଲାଣି । କାରଣ ନିୟମିତ ବ୍ୟବଧାନରେ ଜଣେ ପରେ ଜଣେ ଛାତ୍ର କିମ୍ବା ଛାତ୍ରୀଙ୍କ ମୃତଦେହ ଏଠାରେ ଠାବ ହେଉଛି । ଏହି କ୍ରମରେ ଓଡ଼ିଶାର ଢେଙ୍କାନାଳରୁ ଆସି ଆଇଆଇଟି ପ୍ରସ୍ତୁତି ଚଳେଇଥିବା ୧୮ ବର୍ଷୀୟ କୋଚିଂ ଛାତ୍ର ମାଷ୍ଟର ଦୀପକ ଜେନାଙ୍କ ଝୁଲନ୍ତା ମୃତଦେହ ତାଙ୍କ ରୁମ୍ ରୁ ପୋଲିସ ଜବତ କରିଛି । ପୂରା ଦେଶ ୭୭ତମ ସ୍ଵାଧୀନତା ଦିବସ ପାଳନ କରୁଥିବା ବେଳେ, ଦୀପକ ଜେନା ନିଜ ରୁମରେ ରହିଥିଲା ଓ ପାଗଳପ୍ରାୟ ପ୍ରତିଦ୍ଵନ୍ଦିତାରେ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ନ ପାରି ପୂରାଦିନ ମାନସିକ ଡିପ୍ରେସନର ଶିକାର ହୋଇଥିବାର ଅନୁମାନ କରାଯାଉଛି ।  କେବଳ ଅଗଷ୍ଟ ମାସରେ ଏହା ହେଉଛି ଚତୁର୍ଥ ଆତ୍ମହତ୍ୟା । ଗତ ଜାନୁୟାରୀରୁ ଅଦ୍ୟାବଧି ୨୧ ଛାତ୍ରୀଛାତ୍ର ଆତ୍ମହତ୍ୟା କଲେଣି ।

ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ । ଦୀପକ ନାମ ଟା ମନରେ ଅଣଚାଷ ପବନ ବୁହେଇ ଦେଲା । ଆମ ଦୀପୁ କ'ଣ ଏହି ଦୀପକ ଜେନା ।  ଆଉ ପଢି ପାରିଲାନି । ନାଁ ହେଇ ନ ଥିବ । ଜିଲ୍ଲା ବାଲେଶ୍ଵର ବଦଳରେ ଢେଙ୍କାନାଳ, ରାଉତ ବଦଳରେ ଜେନା ଟିକିଏ ଅଲଗା ଭାବିବାକୁ ଖୋରାକ ଦେଲେ ବି ମନରେ କ୍ଷଣିକ ଚିନ୍ତା ଆସି ବାଟ ଓଗାଳି ଦେଲା । ଖବରକାଗଜରେ ଟାଇପ୍ କରିବାରେ ଭୂଲ ହେଇଥାଇ ପାରେ । ମୁଣ୍ଡଟା ରିମ୍ ଝିମ୍ ଦୁମ୍ ଦୁମ୍ ଲାଗିଲା । କ୍ଷେତକୁ ଆଉ ଯିବ କ'ଣ ଘର ମୁଁହା ସାଇକେଲ ହ୍ୟାଣ୍ଡଲ ଟା ବୁଲେଇଲା । ଘରକୁ ସହଳ ସହଳ ଫେରି ଆସିଲା ଗଦା ଭାଇ ।

ମନ ରେ ଗୋଟେ କିନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ଲାଗି ରହିଥିଲା । ପୁଅ ଦୀପୁ ଭଲରେ ଅଛି ତ ! ତାର କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଇନି ତ ! ଜେଇଇ ମ୍ୟାନରେ ମାର୍କ କମ୍ ଯୋଗୁଁ କିମ୍ଵା କମ୍ ରାଙ୍କ ଯୋଗୁଁ କିଛି ଭୂଲ କଦମ ଉଠେଇ ଦେଇନି ତି ? କହୁଥିଲା କି ଫିଜିକ୍ସ ଟିକେ ବୁଝିବାକୁ କଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା । ତେଣୁ ପାରଫରମେନସ୍ ଖରାପ ହେଇଥିଲା । ବେଚ୍ ରେ ୮୦୦ ଜଣ, କ୍ଲାସରେ ୪୦ ଜଣ ପିଲାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବେଷ୍ଟ ଦେବା କଷ୍ଟକର ହେଉଛି ବୋଲି ପୁଅ ଆଗରୁ କହୁଥିଲା । 

ଜେଇଇ ରେଜଲ୍ଟ ବାହାରିଲା କି ? ହେଇପାରେ ନ ବାହାରିଥିବ ଫଳ। ଏନଟିଏର ମନମୁଖୀ ଇଚ୍ଛା । ପୁଅର ଫୋନ ଆସିଥିବ । ଆଉ ଅଧିକ ବେଶି ଭାବି ପାରିଲାନି ଗଦା ଭାଇ । ସାଇକେଲ ପ୍ୟାଡାଲ ଉପରେ ଖାଲି ପାଦ ପାହୁଣ୍ଡର ପ୍ରହାର ଆଉ କପାଳରୁ ନିର୍ଗତ ଝାଳରୁ ଜଣା ପଡ଼ୁଥିଲା ମଧ୍ୟମ ବର୍ଗର ପ୍ରତିନିଧି ଗଦା ଭାଇ ଭିତରେ କେଉଁ ପ୍ରକାର ଭୟ ଓ ଆଶଙ୍କାର ଛାୟାଚିତ୍ର ଆଙ୍କି ଯାଇଛି !

ହଉ ହେଲା ! ଆଉ ଅଧିକା କିଛି ଭାବିବାକୁ, ଆଉ ପାଦେ ଆଗକୁ ଯାଇ ଦୀପୁ ଜେଇଇ ମ୍ୟାନ ପରୀକ୍ଷାରେ କ୍ଵାଲିଫାଏ କରିପାରିନି ଇତ୍ୟାଦି ଭାବି ପାରିଲାନି । ହୃଦୟରେ ବିରାଟ ଶୂନ୍ୟତା । ଭବିଷ୍ୟତ ଅନ୍ଧାର ଦିଶୁଥାଏ । 

ଏହିଭଳି ମାନସିକ ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା ମଧ୍ୟରେ ଘରେ ପହଞ୍ଚୁ ପହଞ୍ଚୁ ଧର୍ମପତ୍ନୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀକୁ ପିଣ୍ଡାରେ ମୁଁହ ଶୁଖେଇ ବସିଥିବାର ଦେଖିଲା । ଚିନ୍ତା ଚାରିଗୁଣ ବଢିଗଲା ପରି ଲାଗିଲା ଗଦା ଭାଇକୁ । ନିହାତି କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟିଗଲା କି ?

ହୋଇ ହୋ ଦୀପୁ ବୋଉ । କ'ଣ ହେଲା କି ? ତୁମ ଦେହ ଭଲ ନାହିଁକି ? ରୋଷେଇ ହେବନି କି ? ଆଜି ଭାତ ଖିଆ ହେବ କି କାହିଁ ?

ନାଁ ! ସେମିତି କିଛି ନାହିଁ । ଯାଉଛି ! ଭାତ ଗ୍ୟାସରେ ବସେଇଛି । ତୁମେ ଟିକେ ଚିନ୍ତିତ ଲାଗୁଛ ? କିଛି ଏମିତି ସେମିତି ଦ୍ଭାବୁଛ କାହିଁକି ?

ଶୁଣୁଛ ! ତୁମ କପାଳରେ ଏତେ ଝାଳ କାହିଁକି ? ପାଣି ଗିଲାସ ହାତକୁ ଦେଉ ଦେଉ ପଚାରି ଦେଲେ ପତ୍ନୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀ । 

ଦୀପୁ ଫୋନ କରିଥିଲା କି ? କାନ୍ଧ ଗାମୁଛାରେ ଝାଳ ପୋଛୁ ପୋଛୁ ଗଦା ଭାଇ ଧୀମା ସ୍ଵରରେ ପଚାରିଦେଲେ ।

ହଁ !

ରେଜଲ୍ଟ ବାହାରି ଗଲା ଜେଇଇ ମ୍ୟାନ ର କି ?

ହଁ ! ସ୍ତ୍ରୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଏମିତି ଏକଶଦ୍ଦି ଉତ୍ତର ଦେଇ ଚାଲିଥାଏ ।

ଗଦା ଭାଇକୁ ଆଉ ବେଶି କିଛି ପଚାରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନ ଥିଲା । ପୁଅର ଭଲ ଫଳ ହେଇଥିଲେ ସ୍ତ୍ରୀ ତ ନିଜେ ହସି ହସି ଖୁସି ଖୁସି ସବୁ କଥା ନ ପଚାରିବା ଆଗରୁ ବଲର ବଲର ହେଇ କହି ସାରନ୍ତାଣି । ଗଦା ଭାଇ ସବୁ ଅନୁମାନ କରିନେଲା । ଅଭାବୀ ମଣିଷ ହେଲା ତ କ'ଣ ? ଅନୁଭବରେ ତ ପୂରା ପାଚିଲା, ଗଛ ପାକଲା ।

ଦୀପୁ ବହୁତ ଟେନ୍‌ ସନ୍ ରେ ଥିବ ! 

ହଁ !

କାହିଁକି ? କେତେ ଲକ୍ଷ ପିଲା ପରୀକ୍ଷା ଦେଇଥିଲେ, ଅଳ୍ପ କେଇ ହଜାର କ୍ୱାଲିଫାଏ ଜେଇଇ ଏଡଦ୍ଭାନ୍‌ସ ପାଇଁ କରିଥିବେ । ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଦୀପୁର ନାଁ ନ ଥିବାରୁ ଦୁଃଖ ଲାଗିଥିବ ତାକୁ । 

ହଁ ! ବହୁତ ମନ ଦୁଃଖ କରୁଥିଲା । ଫୋନରେ କାନ୍ଧି ପକେଇଲା । ବାପାଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ମୁଁ ସାକାର କରି ପାରିଲିନି ବୋଉ, ସୁନା ଥାଳି କୁଣ୍ଡିଆ ଜମି ୧୦ ଘୁଣ୍ଟକୁ ଶାଗ ମାଛ ଦରରେ ବିକି ମୋତେ କୋଟା ଏଲେନ୍‌ ରେ ଛାଡିଥିଲେ ଆଉ ମୁଁ ଅଭାଗା କିଛି କରି ପାରିଲିନି -- ମୁଁ ହାରିଗଲି ବୋଉ ! ମୁଁ ବାପାଙ୍କୁ ବି ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ହରେଇ ଦେଲି ! ବାପାଙ୍କ ସ୍ଵାଭିମାନ ଅଭିମାନକୁ ମାଟିରେ ମିଶେଇ ଦେଲି ---- ଭୋ ଭୋ କରି ଦୀପୁ ବୋଉ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ବି କାନ୍ଧି ପକେଇଲେ ।

କ'ଣ କହିଲା ଦୀପୁ । ମୋ ପାଇଁ ବେଶୀ ଦୁଃଖିତ । ଆଉ ତୁମେ ଦୀପୁ କୁ ବୁଝେଇ ଦେଇ ପାରିଲନି । ତୁମେ ପରା ମା' । ଦୀପୁ ପରା ତୁମ ଆତ୍ମଜ । ତା'ର ସବୁ ସୁଖଦୁଃଖ ରେ ତୁମେ ପାଖେ ପାଖେ ରୁହ । କ'ଣ ବା କହିବି ଆଉ ?

ହଉ ଶୁଣ ! ଏହା ତ ସବୁ ବାପା ଭାବନ୍ତି । ସବୁ ପୁଅ ପାଇଁ ସ୍ୱପ୍ନ ପାଳନ୍ତି, ତ୍ୟାଗ କରନ୍ତି । ପାଗଳ କଉଁଠି କାର । ବେକାର କଥା ସବୁ ମୁଣ୍ଡରେ ପୁରେଇଲାଣି ଦୀପୁ । ସବୁ ସାଙ୍ଗ- ସୁଆଙ୍ଗର ଅସର । କୋଟା ରେ ରହି ମୁଣ୍ଡରେ ଖଣ୍ଡିଆଭୂତ ସବାର ହେବାକୁ ବସିଲାଣି । ଆଉ କିଛି କହୁଥିଲା କି ?

" ପଙ୍ଖାରେ ଝୁଲି ପଡିବାକୁ ମନରେ ଭାବନା ଆସୁଛି କହୁଥିଲା --- ପୁଣି ଦୀପୁ ବୋଉ ଭୋ ଭୋ କରି ରଡି ଛାଡି କାନ୍ଦି ପକେଇଲେ । 

ଗଦା ଭାଇ ଟିକେ ବେଶି ଉତ୍ତେଜିତ ହେଲେ । ରାଗରେ ତମ ତମ ହେଇ -- ମୁର୍ଖ କଉଁଠିକାର ! ଅସଲ କଥା ଏତେ ଡେରିରେ କହୁଛ ? 

ଘର ଭିତରକୁ ଦୈଡ଼ି ଗଲେ ଗଦା ଭାଇ । ଫୋନକୁ ଉଠେଇ ଆଣିଲେ ଚାର୍ଜିଙ୍ଗ ପ୍ଲକ୍ ରୁ ଖୋଲି କରି । ପୁଅ ଦୀପୁ କୁ ଫୋନ ଡାଏଲ କଲେ । 

ରିଙ୍ଗ ହେଲା । ରିଙ୍ଗ ହେଇ ହେଇ ବନ୍ଦ ହେଇଗଲା । ସେ ପଟୁ ଦୀପୁ ନିରୁତ୍ତର । ଖବର କାଗଜର ଦୁଃଖଦ ସମାଚାର ମୁଣ୍ଡରେ ଖାଲି ଚକ୍କର ମାରୁଥିଲା । 

ପୁଣି ଆଉ ଥରେ ଫୋନ ଲଗେଇଲେ ଗଦା ଭାଇ। ମନରେ ଖୁବ୍ ଟେନସନ୍ । କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟିଗଲା କି ? ଦୀପୁ କିଛି ଭୂଲ କଦମ ଉଠେଇ ଦେଲା କି ? ପାପ ମନ ତ ମଣିଷର । ଦୁଃଖ ବେଳେ ବେଶି ଖରାପ ଭାବନା ସବୁ ମୁଣ୍ଡରେ ପଶେ ଆଉ ଆଉଜି ବସେ ।

ପୁଣି ତୃତୀୟ ଥର ଫୋନ ଲଗେଇଲେ ଗଦା ଭାଇ । ମନରେ ଅନୁଶୋଚନା ଅତ୍ୟଧିକ । ମନ ମାନୁ ନ ଥାଏ । 

ଯାହା ହେଉ ପୁଅ ଦୀପୁ " ହ୍ୟାଲୁ ବାପା ! ପ୍ରଣାମ " କହିଲାରୁ ଗଦା ଭାଇ ଓ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଭାଉଜଙ୍କର ଶରୀରରେ ଜୀବନ ପଶିଲା ଜାଣ । ଗୋଟାପଣେ ଦୁଇ ପ୍ରାଣୀ ଝାଳରେ ତିନ୍ତି ଥରୁ ଥିଲେ କଦଳୀପତ୍ର ଯେମିତି ଥରେ ଆଶୁ ବାତ୍ୟା ପବନର ଭାବି ଆଶଙ୍କାରେ । 

ଖୁସିରେ ଥା । ତୁ କ'ଣ ତୋ ବୋଉକୁ ଏଆଡୁ ସେଆଡ଼ୁ ଅଗଡମ-ବଗଡମ କହୁଥିଲୁ ଫୋନରେ ।

ନାଁ ବାପା ! ସେମିତି କିଛି କହିନି ତ ? 

ହଁ ରେ ଦୀପୁ ! ତୋ କଥାରେ ଆଜି ଚଞ୍ଚଳତା ନାହିଁ ? ମନ ଦୁଃଖ କରିବୁନି --- ----

ବାପା ! ମୋତେ କ୍ଷମା କରିଦେବେ ବାପା --- ସରି ବାପା ----

କ'ଣ ରେ ଦୀପୁ : କ୍ଷମା କରିବି ! କ'ଣ କହୁଛୁ ତୁ ଆଜି । ତୁ ଠିକ୍ ରେ ଅଛୁ ତ ! ତୋ ମୁଣ୍ଡ କାମ କରୁଛି ତ ! ତୁ କ'ଣ କିଛି ପାପ କାମ କରିଛୁ କି ? ଚୋରୀ ବା ଅନୈତିକ କାଣ୍ଡ ଘଟେଇଛୁ କି ?

ନାଁ ବାପା ! ମୁଁ ଫେଲ ହେଇଗଲି । ମୁଁ ପାସ୍ କରି ପାରିଲିନି ବାପା ।

କ'ଣ ହେଲା ସେଇଠୁ । 

ତୁମ ସ୍ବପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ବାପା ! 

ପାଗଳ ପିଲା କଉଁଠିକାର । ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ନ ଥିଲା ତୁ ଆଇଆଇଟି ଇଂଜିନିୟର ହେବୁ । ସେଇଟା ପରା ତୋର ଲକ୍ଷ୍ୟ ତୋର ଟାର ଗେଟ୍ ଥିଲା । ମୁଁ ପରା ବାପା ହିସାବରେ ସେହି ତୋହରି ଲକ୍ଷ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ଇନ୍ଧନ ଯୋଗାଇଥିଲି । 

ଯାହା ଭି ହେଉ ବାପା ! ତୁମ ମୁଁହରେ କାଳି ଲଗେଇ ଦେଲି ବାପା ! ତୁମ ଗର୍ବ ଦମ୍ଭ କୁ ଭାଙ୍ଗି ଚୁରମାର କରିଦେଲି ନା ବାପା ! ମୋତେ କ୍ଷମା କରିଦେବ ପୁଅ ଗୁଣେ । ମୁଁ ଜାଣେ ମୋ ଭୂଲ ଅକ୍ଷମଣୀୟ, ମୋତେ ତଥାପି ଅବୋଧ ନିର୍ବୋଧ ପୁଅ ନ୍ୟାୟରେ ଶେଷ ଥର ପାଇଁ ଛାଡି ଦେବ ବାପା ।

ନାଁ ରେ ପୁଅ ଦୀପୁ । ତୁ ତ କିଛି ଖରାପ କାମ କରିନୁ, ତୁ କୌଣସି ଝିଅ-ମହିଳା ବର୍ଗକୁ ଅପମାନିତ କରିନୁ, ମୋ ମୁଁହରେ କାଳି ଦାଗ ଲାଗିବ ବା କାହିଁକି ? ହଁ ! ତୁ ଫେଲ ହେଇଗଲୁ କାଗଜ ପରୀକ୍ଷାରେ । ଆଉ ଥରେ ଦେବୁ । ଆର ବର୍ଷକୁ ଦେବୁ । ଆହୁରି ପରିଶ୍ରମ କରିବୁ । ଏକା ମାଘରେ ଶୀତ କ'ଣ ଯାଏ ନା ଏକା ଶ୍ରାବଣରେ ବର୍ଷାଋତୁରେ ଇତି ହୁଏ ? ସବୁ ପରା ଚକର ଅଖ ପରି । ଘୁରୁଛି ଘୁରୁଥିବ । ଆଜି ତୋ ଭାଗ୍ୟ ତଳକୁ ଟିକେ ତଳେଇ ଯାଇଛି, ଆଗାମୀ ବର୍ଷରେ ପୂରା ଶୀର୍ଷରେ ରହିବିନି କି'ଏ କହି ପାରିବ ଦାନ୍ତରେ ତୀରଣ ଦେଇ । 

ହଁ ବାପା । ଫେଲ ହେବାର ପରିଣାମ କ'ଣ ହେବ ତାହାଲେ । 

କ'ଣ ହେବ ଭାବୁଛୁ । ଛେନା ଗୁଡ଼ ହେବ । ହଁ ! ତୁ ଏ ବର୍ଷ ଇଂଜିନିୟରିଙ୍ଗ କଲେଜରେ ଅଧ୍ୟାପନ କରିପାରିବୁ ନାହିଁ । ତୋର କିଛି ସାଙ୍ଗ ସାଥି ତୋତେ ଡେଇଁ ଆଗକୁ ଗୋଟେ କ୍ଲାସ ବାହି ପଳେଇବେ । ଯାଆନ୍ତୁ ସେମାନେ । ରାସ୍ତା ସରୁଛି ନା କଲେଜ ପଳଉଛି । ଆର ବର୍ଷକୁ ତାଙ୍କରି ପଛେ ପଛେ ତୁ ବି ତାଙ୍କଠାରୁ ଭଲ କଲେଜରେ ନାମ ଲେଖେଇବୁ । ଉଣାଅଧିକ ରେଗିଙ୍ଗରେ କୋହଳ ମିଳିବ ତୋତେ ଦୀପୁ । ବି ପଜିଟିଭ ମାଇଁ ଚାଇଲଡ ।

ମୁଁ ବୁଝୁଛି ବାପା । ମୋ ମନ କିନ୍ତୁ ମାନୁନି । ଆମାନିଆ ମନଟା ବେଳେ ବେଳେ ଅସ୍ଥିର ହୋଇ ପଡୁଛି । ଫେଲ ହେବା ସର୍ବ ଭାରତୀର ପରୀକ୍ଷାରେ କ'ଣ କମ୍ ବୋଲି ଭାବି ହେବ କି ? 

ହଁ ରେ ଦୀପୁ । ତୁ ଯାହା ଭାବୁଛୁ ଆଦୌ ଠିକ୍ ନୁହଁ । ତୁ ପରା ଏହି ବିଶାଳ ଜୀବନର ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ରାତିକ୍ଷୁଦ୍ର ଅଙ୍ଗ । ଜୀବନରେ ଅନେକ ପାବଚ୍ଛ ଅଛି, ଖାଲି ଡାକ୍ତର - ଇଂଜିନିୟର - ଆଇଏସ-ଓଏସ ହେବା କ'ଣ ଲକ୍ଷ୍ୟ । ଏହି ସବୁ ଖାଦ୍ୟ କମେଇବାର ଗୋଟେ ଗୋଟେ ମାଧ୍ୟମ ମାତ୍ର ପୁଅ । ଆଉ ମନେ ରଖିଥିବୁ ପୁଅ - ସଚ୍ଚୋଟ ଭାବରେ ରୋଜଗାର କରିବାକୁ ଅନେକ ପନ୍ଥା ରହିଛି । ମୁଁ ଥିବି କି ନ ଥିବି ସେତେ ବେଳକୁ ମୁଁ ବି ଜାଣିନି ।

କିନ୍ତୁ ବାପା ! ମୁଁ ଅଲଗା କିଛି ଭାବୁଥିଲି ।

କ'ଣ କହୁନୁ ?

ମୁଁ ଭାବୁଥିଲି କି ମୁଁ ଯେଉଁ ଯାଗାରେ କାମ କରିବି ଆପଣଙ୍କୁ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ ହେବ, ସମାଜରେ ଆପଣଙ୍କର ମୋ ପାଇଁ ମାନ ସମ୍ମାନ ବଢିବ, ଆପଣ ମୋର କୃତିତ୍ଵକୁ ଛାତି ଫୁଲେଇ ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ କହି ନିଜକୁ କୃତାର୍ଥ ମଣିବେ ।

ନାଁ ରେ ପୁଅ । ଭୂଲ ଭାବୁଛୁ । ମୋର ଗର୍ବ ତୁ ରେ ଦୀପୁ । ମୋର ମାନ ସମ୍ମାନ ଅଭିମାନ ସବୁ ତୁହି । ତୋ ବିଷୟରେ ଛୋଟ ବେଳୁ ସବୁ ଭଲ ଶୁଣି ଆସିଛି ! ଏହାଠାରୁ ଆଉ ଅଧିକ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କିଛି ଦରକାର ନାହିଁ ରେ ଦୀପୁ ।

ଏମିତି କେମିତି ହେବ । 

ହଁ ରେ ଦୀପୁ । ତୋ ମୁଣ୍ଡରେ ପଶିଥିବା ବାବୁନାଭୂତ କୁ ବାହାର କରି ଦେ, ଖଣ୍ଡିଆ ଭୂତ ପରିକା ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେ । ଭାବି ଦେଖ ! ତୋ ଜେଜେବାପା କୌଣସି ଚାକିରୀ କରି ନଥିଲେ ଜଣେ ସାଧାରଣ କୃଷକ ଥିଲେ, ତୋ ବାପା ଅର୍ଥାତ୍ ମୁଁ କଲେଜ ଯାଇ ପାରି ନ ଥିଲି, ତା ମାନେ କଣ ଆମେ ବଂଶର ନାକ କାଟିଦେଲେ, ତା ମାନେ କଣ ଆମେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଦେଲେ, ଗଛରେ ଦଉଡି ଲଗେଇ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ବରଗଛରେ ଝୁଲି ପଡିଲେ ।

ହଁ ବାପା । ମୁଁ କିଛି ବୁଝି ପାରୁନି ? ମୋ ମୁଣ୍ଡଟା ଗୋଳମାଳ ହୋଇ ଗଲାଣି । ମୁଁ ସବୁ ବୁଝି ଯାଉଛି । ପୁଣି ମୋର ବିଫଳତାର ବେତାଳ ପିଠିରେ ଲାଉ ହୋଇ ପଡୁଛି, ମୁଣ୍ଡରୁ କାନ୍ଧକୁ ହପାଙ୍ଗ ହପାଙ୍ଗ ଡେଇଁ କିମ୍ଭୁତକିମ୍ଭାକାର କୁ-ଚିନ୍ତା ଚେତନାର ମନ୍ତ୍ରଣା କାନରେ ଫୁସ୍‌ ଫାସ୍ କରି କହୁଛି । ମୋ ମୁଣ୍ଡଟା ଗରମ ହେଇ ଯାଉଛି ବାପା । ମୋତେ ଭୋକ ଲାଗୁନି, ନିଦ ଆସୁନି । ରାତିସାରା ଖାଲି ଗଡ ପଡ଼ ହେଉଛି ବାପା ।

ମୁଁ ବୁଝୁଛି ସବୁ । ଏ ସବୁ ବିଷୟରେ ବେଶି ଭିତରିଆ ଚିନ୍ତା କରିବୁନି । ଯାହା ହେଲା ସବୁ କୁ ପାସୋରି ଦେବୁ । ମନ ଲଗେଇ ପୁଣି ଥରେ ଆରମ୍ଭ କରି ଦେ ପାଠପଢ଼ା । ଭଗବାନ ତୋ ଭାଗ୍ୟରେ ଯାହା ଲେଖିଛନ୍ତି ତାହା ହିଁ ହେବ । ଖାଲି ତୁ ମନ ଦେଇ ପରିଶ୍ରମ କରି ଚାଲିଥା ।

ହଁ ଶୁଣ ! ୩୦ ତାରିଖରେ ରାକ୍ଷୀ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ । ତୁ ଛୁଟି ନେଇ ଘରକୁ ଆସେ । ଆମେ ସବୁ ମିଶିକରି ମନେଇବା, ତୋ ବୋଉ ହଳଦୀ ପତର ପିଠା ବନେଇବ । 

ହଁ ବାପା !

ହଁ ରେ ପୁଅ । ତୁ ଏଥିର ଘରକୁ ଆସିଲେ ଦେଖିବୁ ତୁ ଲଗେଉଥିବା ଗୁଆ ଗଛ କେତେ ଲମ୍ବା ହେଲାଣି । ନୂଆ ଚାମ୍ପ ପକେଇଲାଣି । ଆର ବର୍ଷ ଆଡ଼କୁ ଗାଦୁଲ - ମାଦୁଲ ଗୁଆକାନ୍ଧି ସବୁ ଫଳିବ ଓହଳିବ । ତୁ ଲଗେଇ ଥିବା ଜାମୁରୋଳ ଗଛତଳେ ମହୁ ବାକ୍ସ ବସେଇଛି । ତୁ ଆସିଲେ ଭାଙ୍ଗିବା । ପୂରା ତାଜା ମହୁ ଖାଇ ବୁ ଏଥର ।

ଅନ୍ୟ ପଟୁ ପୁଅ ଦୀପୁ ହସି ହସି କହୁଥିଲା -- କ'ଣ ଛୋଟ ପିଲା ପରି ବାପା ତୁମେ କହୁଛ, ମୁଁ ପରା ବଡ଼ ହେଲିଣି । 

ଏମିତି କଥା କି ? ମୋହରି ବିଲେଇ ମୋତେ ମ୍ୟାଉଁ ମ୍ୟାଉଁ କହୁଛି ? ମୋତେ ବୁଦ୍ଧି ଶିଖଉଛି । 

ବୁଝିଲୁ ପୁଅ । ବୃଦ୍ଧି ଅଧିକ ଭଲ ନୁହଁ । ମୋ ପରି ପିଲାଳିଆମୀ ବଂଚେଇ ରଖିବୁ । ବାଲ୍ୟ କୈଶୁର ଚପଳାମୀ ପାଖେ ପାଖେ ସାଇତି ରଖିବୁ । ଜୀବନର ଭତ୍ଧାନ ପତନରେ ବହୁତ ସାହାର୍ଯ୍ୟ କରିବ । 

ହଁ ବାପା ! ବୁଝିଗଲି । ଲମ୍ବା ନିଃଶ୍ଵାସ ପ୍ରଶ୍ଵାସର ସ୍ଵର-ଶବ୍ଦ ଫୋନରେ ସଫା ସଫା ଶୁଭୁଥିଲା । ପ୍ରଣାମ ବାପା । ରହୁଛି ।

ବାପାଙ୍କ ସହିତ କେଇପଦ କଥା ଅମୃତ ଭଳିଆ ଲାଗିଲା ଦୀପୁ କୁ । ଛାତରୁ ଓହଳିଥିବା ପଙ୍ଖାରେ ଝୁଲିବା କଥା ଭାବିବା ବଦଳରେ ଥଣ୍ଡା ପବନ ସବୁ ଉଡି ଆସି ମନ-କନ୍ଦର ଆତ୍ମା-ଅନ୍ଦରରେ ତାକୁ ଜୀବନ ଜିଇଁବାର ନୂଆ କଳା-କୌଶଳ, ଡ୍ରିପ୍ରେଶନ ହଟେଇବାର ଗୁରୁମନ୍ତ୍ର ତଥା ଖଣ୍ଡିଆଭୂତିଆ କୁ-ଚିନ୍ତା ମାନଙ୍କୁ ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡ ଶ୍ରୀଖଣ୍ଡ କରିବାର ଜ୍ଞାନ-ବିଜ୍ଞାନ ଶିଖେଇ ଚାଲିଥିଲା ଯେମିତି ।