ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଏମିତି ନିଜର ସାଥୀ କିଏ ଅଛି

ଯନ୍ତ୍ରଣାଠୁ ବଳି କୁହ

ଜୀବନ ରାସ୍ତାରେ ସୁଖ ଛାୟା ମାତ୍ର

ସବୁଠି ଯନ୍ତ୍ରଣା ଚିହ୍ନ ।

ମାଆଟିଏ ହସେ ଶିଶୁ ମୁଖ ଚାହିଁ

କେତେ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଫଳ

ଯୁଆନ ପୁଅର ଗରବ କି ବୁଝେ

ବାପାଙ୍କ ଜୀବନ ଜଞ୍ଜାଳ ।

କୋଉଠି ଖାଇବା ବଳିଗଲା ପରେ

ଫିଙ୍ଗିବା ବି ଗୋଟେ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ସେ କିବା ବୁଝିବ ଖାଦ୍ୟ ମୁଠେ ପାଇ

କେ ସହେ କେତେ ଯାତନା ।

ଏଇ ଜୀବନ ଇତି କଥା ଯାର

ଯନ୍ତ୍ରଣାଠୁ ବଳି ମଧୁର

ଯନ୍ତ୍ରଣା ନଥାଇ ଜୀବନଟେ କାହିଁ

କାହିଁ ବା ଛନ୍ଦ ବଞ୍ଚିବାର !!