ଯୌଥ ପରିବାର

ସ୍ୱାର୍ଥର ସାରଥୀ ହୋଇଛି ସଂସାର

     ନିଜେ ଭାବେ ନିଜ କଥା,

ବହୁନାହିଁ ଆଉ ମମତାର ଧାରା

     ଦିଏ ଅନ୍ୟ ମନେ ବ୍ୟଥା ।

ଅତୀତରେ ଦିନେ ଥିଲା ସମାଜରେ

     ବଡ଼ ବଡ଼ ପରିବାର,

ଯୌଥ ପରିବାର କୁହାଯାଏ ତାକୁ

     ସତେ ସ୍ନେହ ପାରାବାର ।

ବୟୋଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଯିଏ ଘରର ମୂରବୀ

     ବୁଝନ୍ତି ସେ ସବୁକଥା,

ତାଙ୍କ ନିକଟରେ ସଭିଏଁ ସମାନ

      କେହି ନୁହେଁ ସାନ, ଜ୍ୟେଷ୍ଠା ।

ଏକ ରୋଷେଇରେ ରନ୍ଧାହୁଏ ଖାଦ୍ୟ

      ଏକତ୍ର ଭୋଜନ ହୁଏ,

ସତେ କି ସ୍ବର୍ଗୀୟ ବନ୍ଧନର ମାୟା

     ଆନନ୍ଦରେ ଦିନ ଯାଏ ।

ସାନଠାରୁ ବଡ଼ ସଭିଙ୍କର ଥାଏ

     ଦାଇତ୍ୱ କିଛି ନା କିଛି,

ସଭିଏଁ ପାଳନ୍ତି ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

     ନଥାଏ ମନେ ଅଶାନ୍ତି ।

ଯାହାର ବିଶ୍ରାମ ଲୋଡ଼ା ହୁଏ ଯେବେ

      କାମୁ ନିଏ ଅବ୍ୟାହତି,

କେହି ବି କରେନା ପ୍ରତିବାଦ କେବେ

      ମାନି ପରିବାର ନୀତି ।

ଯୌଥ ପରିବାରେ ଥାଏ ବୁଝାମଣା

      ହୁଏନା କେବେ ଅଶାନ୍ତି,

ପ୍ରୀତି ମନ୍ଦାକିନୀ ଅବାରିତ ଭାବେ

      ବହୁଥାଏ ପରା ନିତି ।